onzichtbaar

Chris:Toen we verhuisden, ging ik van een baan op locatie naar thuiswerken. Mijn thuiswerk betekende dat mijn “To-do” lijst groeide, omdat mijn vrouw dacht ik zonder pendelen, veel vrije tijd had om om allerlei projecten in en rond het huis af te werken.

Michelle: Een paar jaar na onze verhuis, werden er steeds minder dingen van mijn lijstje afgevinkt. Toen kwam ik op een avond thuis en zag dat niets van mijn lijst af was! Ik was gefrustreerd. Ik herinner me dat ik me afvroeg hoe hij de hele dag thuis kon zijn zonder ook maar iets van mijn lijstje af te werken. Die avond hadden we een gesprek dat ongeveer zo verliep:

Ik: Wat heb je vandaag gedaan? Chris: Nou, ik heb er vandaag voor gezorgd dat ik niet als vanzelfsprekend werd beschouwd!” Ik: Wat? Chris: Weet je wel hoeveel dingen ik de afgelopen twee jaar dagelijks van je lijstje heb afgevinkt? Hoe vaak je hebt erkend wat ik gedaan heb in die twee jaar?

Mijn ogen werden groot, toen ik me realiseerde dat ik een lijst had achtergelaten en gewoon verwachtte dat ze gedaan zouden worden. Ik besefte met het schaamrood op m’n wangen dat ik het opmerkte als dingen niet werden gedaan. Dat ik het absoluut opmerkte als er niets gedaan werd, maar ik kon me geen enkele keer herinneren dat ik iets had gezegd over alle dingen die hij wél gedaan had.

Chris: Mijn vrouw is typisch iemand die iemands prestaties erkent. Waarom waren de mijne dan schijnbaar onzichtbaar?

Michelle: Ik wou dat ik kon zeggen dat ik een “filmkarakter-reactie” had waarbij ik plotseling mijn gedrag accepteerde en meteen om vergeving vroeg. Maar helaas deed ik dat niet. Ik begon met het verdedigen van mijn lijstjes als manieren om hem te laten weten wat er gedaan moest worden. Daarna nam ik een verontwaardigde houding aan en begon ik uit te leggen hoe het eruit zou zien als ik thuis zou werken. Uiteindelijk besloot ik dat ik genoeg had gezegd en liep de kamer uit. Terwijl ik me in stilte door het huis bewoog, op zoek naar dingen om me bezig te houden, speelde ik ons gesprek opnieuw af in mijn hoofd. Ik realiseerde me dat ik mijn man nog nooit iemand had horen beschuldigen van misbruik van hem. En hoewel Chris soms dramatisch kan zijn, is wat hij zegt op momenten van verontwaardiging meestal precies wat hij bedoelt te zeggen.

Chris: We zijn ondertussen al bijna twaalf jaar verhuisd en gelukkig ik voel me niet langer onzichtbaar. De oplossing zijn simpele uitspraken van Michelle die me laten weten dat ze me ziet en dat ik gewaardeerd word. Zinnen als: “Ik zag hoe moe je vanavond was en toch heb je nog tijd gevonden om eten te maken. Dankjewel.” Of, “Amai knap dat het je gelukt is om de nieuwe kranen te installeren. Ik denk dat we de perfecte hebben uitgekozen. :-)”

Michelle: Harry Potter geloofde misschien dat onzichtbaarheid een bron van grote kracht was, maar wij geloven dat onze kracht ontstaat als we elkaar echt zien.

met dank aan thecouplespost