Waar word ik gelukkig van en wat kan ik daar zelf aan doen?
Liefste Leen,
Er is best veel waar ik gelukkig van word en het heeft vaak met “buiten” te maken. Een geslaagde ontwerpsessie voor een voedselbos in Kortenberg, een namiddagje met mijn tuiniers in Kessel-lo… Het maakt me gelukkig als die groepen zo actief bezig zijn om samen een natuurlijke tuin uit te bouwen. “Geniet bewust van je successen,” zei een collega me ooit. Het is inderdaad een valkuil van mijn gedrevenheid. Als ik niet oplet, hol ik van het ene naar het andere zonder echt 100% te beleven wat er gebeurt: mensen die zich met de natuur en elkaar verbinden, er energie en inspiratie, soms troost uit halen.
Dat is precies wat jij en ik sinds dinsdag samen aan het doen zijn. We pelgrimeren langs de camino Português. Zo door het nazomerse landschap stappend vallen de al dan niet wilde plannen, zorgen, ergernissen en twijfels in perspectief. De omgeving maar ook de andere pelgrims geven me een thuisgevoel.Weer ben ik de kleine jongen die zorgeloos door de bossen en holle wegen mocht zwerven, verwonderd door moeder natuur. Dat we dit samen doen, erover praten en schrijven is een zegen voor mij en voor ons. Deze tocht was een goede keuze, méér van dat dus? Nee het hoeft niet altijd buitenland te zijn, op onze “gewone” wandelingen ervaar ik dat ook geregeld. Er tijd voor maken is wat anders, dat kan beter. Ik voel me schuldig en een beetje hopeloos want het is een voornemen dat ik geregeld maak… Daar heb ik je hulp nodig.
Samen koken en eten met onze kinderen en kleinkinderen, liefst buiten, dat maakt me ook gelukkig en jou ook denk ik. Gewoon rustig en ongedwongen tijd doorbrengen met elkaar, meer moet dat niet zijn. Dus begin ik alvast te plannen: een appelplukzondag gevolgd door pannekoeken of zo. Deal?
Liefs, Jan
Lieve Jan,
Spontaan springt er een lijstje in mijn hoofd: een goed boek, roze wolkjes bij de zonsopgang, muziek, een kampvuur, de zee, spelen met…., onze kinderen gezellig door elkaar babbelend, koken, vrijen met jou, de eerste sneeuw, fietsen met mijn haar in de wind, op stap met jou, zorgen, zingen! “My favourite things” (Sound of Music) speelt in mijn hoofd☺️. Ik heb een glimlach op mijn gezicht wanneer ik dit schrijft.
Er zijn veel dingen die me blij kunnen maken. Ik moet ze alleen maar zien en vastpakken. Er tijd voor maken. “STOP” zeggen tegen het drukte leven, de vele moetens in mijn hoofd. Dus ja, wat kan ik daar zelf aan doen? Er open voor zijn, dat klinkt gemakkelijk maar is het niet. In de regel heb ik jouw positiviteit nodig. Jij bent diegene die me geregeld opgetogen een foto toont, “kijk vanmorgen in de tuin gemaakt, de zon scheen zo mooi!”
Deze week hebben we samen bewust “STOP ” gezegd nu we dat stukje camino stappen. Het stappen op zich heeft tijd nodig om zijn werk te doen. De eerste dag ging het moeizaam, ik moest nog wat vertrouwen krijgen. Vertrouwen in mijn eigen kunnen, vertrouwen in het proces van stappen. Nu vandaag op dag 4 van onze tocht, voelde ik me helemaal in de cadans komen. Het stappen brengt me in andere denksferen, mijn gedachten zijn vrijer als het ware. Al stappend kom ik in balans. Misschien is dat niet het juiste woord… ik accepteer wat is. De zorgen van het leven, ze zijn niet weg, maar ik kan er lucht inbrengen en ze laten bestaan.
Ik ben blij dat jij mijn compagnon de route bent, ergens naast, achter of voor me. Ook al zeggen we niet veel al stappend, toch voel ik me sterker, bewuster verbonden met jou. Dat maakt me gelukkig.
Liefs Leen
Liefde en meer 