stress

Hoog tijd 
om uit je winterslaap te ontwaken.
Geef dromen weer een kans
laat hoop aan woorden kiemkracht geven,
lenteknoppen die openbreken
in bloesempracht.

Kathleen Boedt

De schrijfactie “Samen naar Pasen” is weer van start gegaan! Wil jij ook dagelijks tijd maken voor een kort schrijf- en uitwisselmoment? Heb je zin om daarvoor gratis in te schrijven? Dat kan hier !

Wij delen met jullie ons antwoord op de vraag van 24 februari: Waar heb ik me vandaag of de laatste tijd gestresseerd gevoeld naar jou toe/iemand mij nabij? Wat was mijn spontane reactie hierop en wat was het effect op onze relatie? Wat beleef ik hierbij?

Jan: Het toeval wil dat ik op dit eigenste moment stress voel. Een oude bekende die zich op Facebook plots opwerpt als verdediger van de landbouw stuurt mij en mijn organisatie het verwijt dat we “agri-bashers” zijn. Als ik hem vraag dit niet in de sociale media maar in een gesprek uit te klaren, wordt hij nog bozer. Ik las dat bericht aan de ontbijttafel (sorry!) en je zag me verbleken denk ik. Want je vroeg “Is er iets met je moeder?” Nee, gelukkig niet, en ik kon vertellen waar ik mee zit. De polarisering rond natuur en landbouw, hoe het mensen opjut en tot machtsstrijd leidt, dat weegt op me. Het conflictmodel ligt me niet, het maakt me onrustig en gestresseerd. Omdat ik van nature naar rust en evenwicht streef, én omdat ik geloof dat constructieve dialoog de beste (en enige) weg is naar oplossingen. Maar ja, wat doe je als de tegenpartij woest is?

Bij dergelijke stress draaien mijn hersenen op volle toeren. Ik ga piekeren, slaap slecht en word vergeetachtig. Het lijkt me op te slorpen! Ik heb minder aandacht voor jou, de (klein)kinderen, het huishouden. Het voelt aan als een dubbele mislukking, want bovenop mijn onvermogen om met de stress om te gaan, ben ik niet de partner, vader, opa die ik wil zijn.

Maar er is ook positief nieuws, want we hebben samen onze mechanismen om met stress om te gaan. Ik had jou willen vragen “Zullen we een wandelingetje maken?” maar die kerel leidde me af. Straks nog maar even naar buiten, hand in hand?

Liefs, Jan

Leen: Stress hoort er inderdaad bij, het doet me denken aan Dirk De Wachter’s uitspraak dat “ambetantigheden bij het leven horen”. Terugkijkend op de week zie ik vooral “externe stress” bij mezelf. Een wachtweek die begint brengt altijd dat tikkeltje nervositeit. De zorgen over de ouders zijn er. Maar er was ook “positieve stress” de ontmoeting met de ouders van onze zoon zijn vriendin, vorige week zondag. We voelden beiden een grappige nervositeit die we naar elkaar konden uitspreken. Nervositeit die nergens voor nodig was want we hadden een fijne en goedmoedige ontmoeting 🙂

Maar stress dus tegenover jou, dat viel best mee! Jij was deze week zalig ondersteunend in grote en kleine dingen. Van de vraag “Hebben we al geknuffeld vandaag? Kom eens hier!” tot het geduldig luisterend klankbord zijn als ik mijn ergernissen ventileer en jij me wijst op wat wél goed loopt, me zo een boost zelfvertrouwen geeft.

Bij stress tussen ons, van mij naar jou toe, denk ik aan de zoveelste vergeten afspraak, de dubbele boekingen in je agenda. Ik voel dan teleurstelling en reageer soms met een scherpe opmerking of ik trek me terug en neem afstand. Geen van beiden zijn gezond voor ons samenleven want het effect is verwijdering.

Stress tussen ons kan ontstaan in een opeenstapeling van kleine ergernissen. Waar het om draait is dat ik het gevoel heb niet belangrijk voor je te zijn. Dan voel ik me klein en bang worden. Onzeker ook! Zie jij me nog graag? Mijn spontane gedrag is zoals gezegd in de aanval gaan of me terugtrekken. Wat ik best zou leren is in de eerste plaats echt te voelen wat ik voel en in de tweede plaats mijn verdriet, angst en onbehagen laten zien aan jou. De theorie klinkt goed niet? 🙂 De realiteit is soms minder vlot en gaat in horten en stoten. Soms is het de ene dan weer de andere die tussen ons het initiatief neemt. Het is fijn om vast te stellen dat we afgelopen week best harmonieus en verbonden door soms woelige wateren konden laveren. Houden zo!

Liefs, Leen.

Verbonden en toch vrij leven met je partner. Een goede relatie heeft een goede communicatie tussen jullie samen nodig. Dat vraagt inzet en lef om fris naar je opvattingen en gedrag te kijken en je open te stellen. We vinden het allemaal belangrijk te investeren in een opleiding, in opvoeding, in wonen, dus waarom niet investeren in een goede relatie? Tijd is wat een stabiele relatie nodig heeft. We bieden je die kans in een heel weekend dat gericht is op jullie communicatie en jouw persoonlijke ontwikkeling. Geef richting aan jouw relatie, júllie relatie! Encounter organiseert weekends en workshops voor koppels. De opzet is simpel: Je luistert naar een presentatie over een onderwerp dat de weekendbegeleiders geven; Je schrijft je gedachten, gevoelens en inzichten over dit onderwerp op en die inzichten deel je met partner. Verschillende thema’s komen aan bod. Voel je vrij, los van de sleur en verbonden met elkaar. Het weekend doe je écht samen. Een beproefd concept dat zeer effectief is en jullie op het spoor van verbondenheid zet. Zin in meer? Neem een kijkje op de website en boek een weekend van ‘Samen naar meer’. Naast weekends voor koppels vind je er ook een specifiek aanbod voor jongeren.