onuitgesproken

Wat bleef er deze week onuitgesproken tussen ons twee en wil ik nu toch met je delen? De antwoorden brachten onverwachte diepgang in de conversatie tussen ons. Wat opvalt is dat we beiden op een of andere manier uitkomen bij de cyclus van seizoenen en het leven tout court.

Jan schreef:

Liefste Leen,

Het is een mengeling van plots besef en berusting die samenhangen met verdriet en dankbaarheid. Ik heb het over mijn ouderlijk huis, dat later dit jaar verkocht zal worden. Die beslissing is deze week genomen met mijn zussen en moeder, die sinds december verhuisde naar een WZC.

We, de kinderen, gingen al enkele keren naar ons oude thuis om op te ruimen. Het lag er als vanouds bij en het voelde voor mij alsof ik onze moeder gewoon zou kunnen tegenkomen in haar keuken of veranda. Maar nu wordt dat stilaan anders, het verliest zijn ziel en wordt een ruimte die wij nu van spullen moeten ontdoen, herinneringen meenemen en de rest afvoeren. “Is dat al wat rest?” besefte ik plots. Een berg spullen die zelfs de kringwinkel niet meer gaat willen. Een leeg te renoveren pand. “We hebben daar zoveel ingestoken.” hoor ik mijn moeder zeggen. Van onschatbare waarde dus, maar de schatter plakt er nuchter een bedrag op.

Daar komt dan de dankbaarheid, want dit huis is zoveel meer dan de mogelijke verkoopwaarde. Hier is geleefd, een gezin dat mee aan de grondslag ligt van drie gezinnen die op hun beurt meer dan tien gezinnen… Daar ligt de echt waarde, die we meenemen via onze herinneringen en zichtbaar maken in ons eigen leven. En natuurlijk gaan er op deze plek weer nieuwe mensen komen die er hun eigen thuis en verhaal gaan maken. Zo is het leven, het gaat zijn gang en vernieuwt zich keer op keer. Deze gedachte helpt me te aanvaarden, los te laten. Dankbaar terug te kijken en hoopvol vooruit te kijken.

liefs, Jan

Leen schreef:

Lieve Jan,

De afgelopen weken zijn druk geweest zowel voor jou als voor mij. Dat maakte me ontevreden en gaf conflict. Als ik boos ben of verontwaardigd, kan ik nogal ongefilterd mijn mening poneren en dat viel maandag niet in goede aarde… Ik schrok van je strenge reactie en trok me behoedzaam terug. Ik onderwierp mezelf aan een kritisch zelfonderzoek. Eis ik jou teveel op? Ben ik rigide? Jouw opmerking dat ik precies niet meer goed kan omgaan met onverwachte dingen, liet alarmbelletjes afgaan. Is Parkinson mijn geest aan het binnensluipen? Ik werd en word onrustig van die gedachte en berouwvol probeerde ik de rest van de week zachtjes en met zorg te communiceren. “Lief zijn Leen. Laat Jan zijn vrijheid.” Dat waren de opdrachten die ik mezelf gaf. Maar het was moeilijk! Ik voelde me schuw en voorzichtig. Als ik er nu op terugkijk stel ik vast dat ik zelfs een beetje de communicatie vermeed. Wat niet zo moeilijk was vanwege de drukte van je agenda.

Ik heb deze week veel aan mezelf getwijfeld. Ik vergelijk mezelf dan met collega’s en voel me hulpeloos en onzeker. Ik wou, ik wou… dat ik ook zo vlot, zo innemend, zo efficiënt, zo scherp in denken, zo… kon zijn. Als ik dat straatje insla zink ik hopeloos weg in onmacht. “Je kan alleen maar jezelf zijn Leen,” die gedachte nam ik als een mantra in mijn hoofd, tijdens mijn huisbezoeken, op kantoor… Het hielp enigszins, maar de zelfanalyse draaide op 200%, vermoeiend!

Thuis in ons gezin probeerde ik te ontbolsteren. Naarmate de week vorderde lukte dat al beter. Zorgvuldig spreken en reiken naar… We, ik ben er nog niet. De angst dat onze relatie aangetast wordt door het ziek zijn sluimert. We konden het even aanraken in onze gesprekken, dat was een klein stapje 🙂 Ach, misschien gaat mijn angst met me op de loop en verkoop ik teveel drama… Ik neem me voor dapper te leven de komende weken. Te schrijven, te praten, te wandelen, te ademen én te genieten van wat is. De lentezon helpt daarbij. Lente die me zegt dat de cyclus verder gaat. Na regen komt zonneschijn.

Liefs, Leen

Verbonden en toch vrij leven met je partner. Een goede relatie heeft een goede communicatie tussen jullie samen nodig. Dat vraagt inzet en lef om fris naar je opvattingen en gedrag te kijken en je open te stellen. We vinden het allemaal belangrijk te investeren in een opleiding, in opvoeding, in wonen, dus waarom niet investeren in een goede relatie? Tijd is wat een stabiele relatie nodig heeft. We bieden je die kans in een heel weekend dat gericht is op jullie communicatie en jouw persoonlijke ontwikkeling. Geef richting aan jouw relatie, júllie relatie! Encounter organiseert weekends en workshops voor koppels. De opzet is simpel: Je luistert naar een presentatie over een onderwerp dat de weekendbegeleiders geven; Je schrijft je gedachten, gevoelens en inzichten over dit onderwerp op en die inzichten deel je met partner. Verschillende thema’s komen aan bod. Voel je vrij, los van de sleur en verbonden met elkaar. Het weekend doe je écht samen. Een beproefd concept dat zeer effectief is en jullie op het spoor van verbondenheid zet. Zin in meer? Neem een kijkje op de website en boek een weekend van ‘Samen naar meer’. Naast weekends voor koppels vind je er ook een specifiek aanbod voor jongeren.