drukte

Hoe ga ik om met drukte? Wat doet het mij? Kan ik een stap zetten?

Dag mijn lieve Anneke,

Het lijkt mij alsof ik beter bestand ben tegen druk en drukte dan anderen rondom mij. Ik hoor me toch niet klagen. Ik zet de dingen op een rijtje en pak datgene aan dat én belangrijk is én waar ik me afdoende voor kan opladen. Gelukkig kan ik me voor veel opladen. En als ik mijn lichaam de nodige rust en beweging geef, kan ik veel aan. Ze zeggen het ook van mij: “Koen heeft een grote motor”. Ik kan wel genieten van druk. Het is een uitdaging. Jammer genoeg ervaar ik ook regelmatig druktemakers rondom mij die mij verhinderen om efficiënt te zijn. Want ik haal ook energie en voldoening uit efficiëntie. Die druktemakers die me kwaad kunnen maken zijn; puin in huis, een overvolle mailbox, klagers die zeggen dat ze het te druk hebben, mensen die zich niet organiseren en mij daarin meesleuren, de uitstellers, de claimers, de kiekens zonder kop. Op zo’n momenten sluit ik me af en word ik van marmer: glad van buiten en hard van binnen. “Hinder me niet te veel want ik wil straks tijd hebben om verdiend te kunnen genieten van mijn hobby”. Ik neem veel op mij en ik probeer de sterke stroming voor te zijn, dan kan ik nog bijsturen. Ik wil niet weten hoe het zou zijn om door de stroom meegesleurd te worden. Dat is Terra Incognita en dat wil ik zo houden.  Ik neem zaken snel op, dan ben ik er snel van af. Dat vraagt ook de nodige discipline.

Ik voel me daar dubbel bij: Ik ervaar voldoening door te doen, te creëren, te organiseren, af te handelen, stapje voor stapje bergop te gaan en dat op een efficiënte manier. Veel dingen oppakken, biedt mij ook veel leerkansen. Iets nieuws kennen en kunnen geeft mij enorm veel voldoening. En al doende leer ik ook erg snel. Maar aan de andere kant besef ik dat ik andere mensen daarmee ook groeikansen ontneem. Laat ik ook niet te veel van mij profiteren, denk ik soms? Ik doe liever ook meer wat ík leuk vind. Dan kan ik me gebruikt voelen. Zo gedreven functioneren maakt dat andere mensen niet gemakkelijk bij mij komen om even stil te staan. Het ontgaat me dat anderen het soms nodig hebben dat  ik bij hen stil sta. En dat kan me ook een eenzaam gevoel geven. 

Maar zoals gezegd; Druktemakers, excuustruzen, kiekens zonder kop,… die teren op mijn geduld. “ik heb wel wat anders te doen”. Tenzij ze aangeven dat ze een écht goeie babbel nodig hebben. Dàn schakel ik. Dan is er iets authentieks te beleven, valt er iets te leren, kan ik helpen, kom ik ook bij mijn gevoelens en kan ik me van betekenis voelen. En dan geraak ik misschien van die ondraaglijke eenzaamheid vanaf.

Dag mijn allerliefste,

Omgaan met drukte triggert heel veel bij mij! Het voelt aan voor mij alsof we altijd al een druk leven hebben gehad: het werk, de kinderen, ons wedstrijddansen, onze hobby’s en in de loop der jaren het vrijwilligers werk in de parochie en bij encounter. 

Voor mij voelt dat altijd maar lopen en moeten verantwoordelijkheid opnemen zwaar aan. Zo zwaar dat het momenteel op mijn lichaam weegt. Ik voel me heel erg moe en heb vooral het gevoel niet meer te kunnen opladen. Het maakt me futloos maar geeft me vooral een mislukt gevoel. Ik kan het moordend hoge tempo momenteel niet aan en heb het gevoel dat het ons uit elkaar drijft. Jij blijft maar gaan, waar ik heel veel respect en bewondering voor heb maar ik mis de fijne activiteiten en verbonden momenten met ons twee. Neen, ik kan echt niet meer mee in dit helse tempo en voel me daar ook heel erg triestig bij. Ik zeg ook dat het goed met me gaat maar eigenlijk is dat niet zo. Het minste dat ik doe voel ik me leeglopen en terug uitgeput. Ik vind het moeilijk om hier een weg in te vinden en ervaar eenzaamheid. Want welke ballen moet ik dan loslaten? Bovendien wil ik je ook niet in de steek laten in het engagement dat we met ons 2 dragen. 

Ik vind het gemakkelijker om met de drukte om te gaan wanneer je niet in mijn buurt bent. Dan kies ik er gemakkelijker voor om momentjes van rust of ontspanning in te plannen: ik doe leuke dingen met een vriendin, leg me in het zonnetje met een boek, spreek af met onze dochter of ga iets leuks doen met de kleinkinderen. Het raakt me dat de momenten met ons twee samen geladen zijn met drukte en verantwoordelijkheid, afwerken van lijstjes en uitvoeren van taakjes. Dat maakt me echt verdrietig want het is niet mijn droom. 

Hoe kunnen we daar samen een weg in gaan.

Veel liefs en liefde

Je Anneke