Ja, ik help je wel met dat project. Ik wil graag in die commissie zitten. Natuurlijk kunnen we een presentatie geven voor je parochie. Geen probleem, we schrijven wel iets voor je op. Absoluut, we passen wel een paar dagen op de jongens. Natuurlijk breng ik je naar het ziekenhuis voor je operatie. Ik help je graag met het organiseren van die vierdaagse retraite. Ik kom graag bij je op bezoek. Ja, ik wil graag voorzitter worden van die nieuwe commissie. Natuurlijk, begeleid ik die student.
Dit zijn slechts enkele van de ja’s die we recentelijk hebben gegeven. Allemaal goede dingen, dat is zeker. Maar zelfs goede dingen kunnen problematisch zijn als ze leiden tot overbelasting.
Scott: We zeggen gemakkelijk dat onze relatie op de eerste plaats komt. In de praktijk gaan onze beste inspanningen echter vaak naar andere verantwoordelijkheden. Wanneer we te veel hooi op onze vork nemen – of dat nu op het werk, in een vrijwillig engagement, in het gezin, of met vrienden is– dan verwaarlozen we gemakkelijk onze relatie. Onze prioriteiten verschuiven. Dat gebeurt niet van de ene op de andere dag. Het sluipt langzaam binnen, vaak vermomd als toewijding of verantwoordelijkheid. Totdat we op een dag beseffen dat we onze beste energie aan alles behalve elkaar geven. Onze gesprekken worden oppervlakkig en draaien om agenda’s, rekeningen en logistiek. Na verloop van tijd zorgt deze oppervlakkige communicatie ervoor dat we meer als huisgenoten dan als partners leven. Zonder diepgaande gesprekken is het moeilijk om je echt verbonden of begrepen te voelen.
Karen: Ik kan mijn agenda gemakkelijk vullen met vergaderingen, activiteiten van mijn kleinkinderen en vrijwilligerswerk. En voor ik het weet, wordt onze relatie teruggedrongen tot de restjes tijd die overblijven. Een van de eerste dingen die me opvallen, is dat we te weinig quality time samen hebben. Zelfs als we allebei thuis zijn, laat onze uitputting weinig ruimte voor gesprekken, gelach of affectie. Langzaam maar zeker beginnen Scott en ik meer op zakenpartners dan op geliefden te lijken. Ik ben uiteindelijk moe, afgeleid en prikkelbaar. En mijn persoonlijke stress werkt door in ons huwelijk. Ik word prikkelbaar en twistziek. Er heerst stilte omdat ik niet eens de energie heb om te praten. Scott heeft me verteld dat hij zich op zulke momenten achtergesteld, onbelangrijk en onzichtbaar voelt.
Het goede nieuws is dat we altijd opnieuw kunnen beginnen. Als we merken dat deze symptomen in onze relatie sluipen, kunnen we de situatie opnieuw evalueren. We kunnen ‘eerlijk zijn’, zoals ze zeggen, over onze gevoelens, behoeften, verwachtingen en to-do-lijstjes. We kunnen ervoor kiezen om bewust tijd voor onszelf vrij te maken. Wekelijkse date-avonden, een wandeling na het eten of onze telefoons een uur lang wegleggen, brengen ons weer dichter bij elkaar. We kunnen ervoor kiezen om ‘nee’ te zeggen tegen iets anders en ‘ja’ tegen onszelf.
Het is niet altijd gemakkelijk om de juiste balans te vinden tussen de behoeften van onze relatie en de behoeften van “de wereld”. Het is een vaardigheid die we nog steeds aan het leren zijn. Eén ding weten we zeker: onze relatie bloeit wanneer we die balans zoeken en vinden. En als we dat niet doen, lijdt onze relatie eronder. Misschien herken je jezelf in deze situatie.
met dank aan thecouplespost
Liefde en meer 