Naast communicatie vanuit ons hart (zie vorige blog), is ons lichaam een tweede weg om bij onszelf en bij anderen aanwezig te zijn. Ieder mens beleeft zijn lichaam als een instrument om verbinding te zoeken. Onze ogen kijken, onze oren luisteren, onze voeten stappen, onze handen raken. In onze eigen lichaamsbeleving als persoon, onze seksualiteit als koppel vinden we wegen om dichter bij onszelf en bij de andere te zijn.
Lieve: Affectiviteit, nabij zijn bij een ander, dit is een moeilijke vraag voor mij. Doorheen dit leven heb ik er een weg in afgelegd samen met anderen.
Van thuis uit was er weinig lichamelijkheid en veel taboes, alles was strikt en je moest je altijd netjes gedragen – een strikte beleving van affectiviteit, weinig uiting van enig lichamelijk contact, weinig tot geen knuffelen en af en toe een kusje. Een kruisje op je voorhoofd bij het slapengaan als we klein waren en later als volwassen vrouw kreeg ik een handdruk van mijn vader als we elkaar lang niet gezien had.
Voor mezelf was het een moeizaam proces om mijn lichaam te ontdekken, te voelen dat er zoveel niet mag, dat je je altijd goed moet gedragen. Gelukkig ben ik hierin kunnen groeien dankzij de vele fasen in mijn leven. Mijn grote geluk was tijdens mijn koppelrelatie waar ik met geduld, openheid kon en mocht ontdekken hoe dit anders kan. Hoe ik affectiviteit kan beleven naar mijn partner, naar mijn kinderen naar anderen. Ik leerde knuffelen, mijn lichaam aanwezig te laten zijn, in contact te komen in alle facetten van de lichaamstaal.
Nu als alleengaande is het verhaal anders, of toch niet. Het nabij zijn, aanraken, knuffelen dient zich anders aan maar vertrekt steeds vanuit mijn eigen lichaamsbeleving. Leren zorgzaam zijn voor mezelf, meer en meer te bestaan als persoon met een lichaam biedt mij de kans om in contact met anderen affectiviteit te beleven. In mijn leefwereld, bij het alleen wonen is het niet voor de hand liggend om affectie te ervaren, alleen in een groot huis met 2 katten. Het woord huidhonger beschrijft dan goed de gedachte en het gevoel dat er soms is. Ook daar leer ik dat mijn innerlijke zorg en mijn lichamelijke zelf zorg mij veel brengt in het aanwezig zijn bij mezelf. Het vertrekpunt en het leerproces begint echt van mijzelf. Meer en meer door deze positieve aandacht is er verandering in heel dit beleven en daar ben ik echt wel blij om. Deze zelfzorg gaat over trots in de spiegel kijken, een heerlijk bad, mijn eigen persoonlijke parfum vinden, een kleedje voor mezelf cadeau doen …
In gezelschap en wanneer ik de veiligheid ervaar is het nabij zijn op talrijke manieren steeds een win voor mij. Een handdruk, oogcontact, stralen en nabij zijn geeft mij veel in relatie tot de ander. Het spontaan en authentiek knuffelen lukt al aardig als ik de mensen ken. Mijn luisteren en aanwezig zijn vertaalt zich telkens met mijn lichaam en daar ben ik heel blij om. Ik voel dat ik in alles aanwezig kan zijn, focus kan geven aan de ander. De wisselwerking is er dan, en dit geeft wel vervulling. Het leerproces, het lichaam erkennen en herkennen en aanvaarden hoe ik ben, dat helpt . Het helpt me in het verder ontdekken hoe ik ben en ervaren hoe ik in kleine dingen affectiviteit kan beleven met anderen. Aandachtig luisteren toont zich in mijn houding, in mijn blik, in mijn schouders en handen. Het bewust en onbewust strelen met de handen, knijpen in de arm of de zachte handdruk als je iemand ontmoet, de schouderklop, het aaien door iemand zijn haar als teken van tederheid: het zijn allemaal dingen die mij nader brengen tot mezelf en die ander.
Ook bij mijn kinderen die elk op zich een andere manier hebben om lichamelijkheid en affectiviteit te beleven, kan ik mijn zoektocht en mijn openstellen naar affectieve beleving verder ontdekken. Twee van mijn kinderen zijn echte knuffelaars die zo echt hun warmte en gevoel delen dat het mij leert keer op keer om dit te leren ontvangen en ook een warme knuffel vanuit mijn eigen zelf terug te geven. Mijn dochters hebben een mooie relatie met hun lichaam vol aanvaarding, uitstraling en vooral een lichamelijk bewustzijn dat hun in staat stelt om in interactie te gaan vanuit hun zelf. Vaak kijk ik vol verbazing en bewondering naar hun naturel waarin ze zich voortbewegen en tonen aan zichzelf en de ander.
Voor mezelf is er ook veel veranderd de voorbije jaren in aanvaarding, tonen van mezelf en lichamelijk aanwezig te zijn. Er is nog veel, maar toch wil ik nu die groei ook zien en erkennen.
Lieve
En hoe zit het met je eigen lichaamsbeleving? Wij willen jullie uitnodigen om een dialoog te schrijven naar elkaar als koppel, of als je alleengaande bent naar een goede vriend(in).
Onder dialoog verstaan we dat je een brief schrijft naar de ander waarin je kwetsbaar maakt en schrijft over je eigen gevoelens. Dit doe je in de ik-vorm en je oordeelt niet over de andere. Na 10 minuten wissel je deze brief uit en lees je deze twee keer. Eén keer om de inhoud te begrijpen met je verstand, één keer om hem te lezen met je hart.
Schrijf eens over volgende vragen: Wat maakt het mij moeilijk om met mijn lichaam bij jou/iemand die dicht bij mij staat, aanwezig te zijn? Wat helpt mij om met mijn lichaam aanwezig te zijn, zelfs als het moeilijk is?
Liefde en meer 