coronapot – vragen

Bepaal ik mijn agenda of bepaalt mijn agenda mij in deze coronatijden? We schrijven elkaar een brief…

Lieve Leen,

De agenda was wandelvakantie Portugal samen met jou, maar dat gaat nu niet. De vakantie combineren met telewerken dan maar…Dus deze dagen heb ik het geluk dat ik zelf 2 à 3 dagen van de week kan inplannen en dat gaat goed. Ik kies grosso modo wat ik wil doen in een dag, maar er zit geen druk op. Ik kan kiezen wat ik wanneer doe. Dat geeft dus toch een ontspannen gevoel, ondanks het feit dat ik voor het werk toch een en ander moet regelen. Wat ik fijn vind is dat jij me die ruimte laat, dat jij niet in het gat springt om mijn agenda te bepalen.Al heb je wel verwachtingen en plannen. Ik apprecieer het dat je die voorzichtig aanbrengt. “Kunnen we vandaag of morgen een kijken naar…” Dat helpt om mijn gewild vage agenda op de jouwe af te stemmen en zo komen we vlot tot gezamenlijke momenten en actie. Ik ben blij dat we dat mettertijd geleerd hebben om bv; bij het begin van het weekend even uit te wisselen over de vraag: “Hoe kijk ik naar de tijd die ik / wij hebben dit w.e. hoe zou ik die graag invullen?” Dat helpt ons! In deze coronatijden is het dan: Hoe kijk ik naar de week, het samen thuis zijn, de de verdeling werk / vrije tijd? Dan ben ik heel blij met de fietstochtjes en wandelingen die we samen maakten.

Liefs

Jan

Lieve Jan,

Plots heb ik een zee van tijd…Waar we normaal gezien aan het stappen zouden zijn in Portugal zit ik nu aan huis gekluisterd. Een verlof dat ik eigenlijk niet wil, want als verpleegkundige wil ik er nu graag bij zijn. Die lege agenda van mij afgelopen week was dan ook confronterend. Een blik op de volgende weken laat me beseffen dat ik die vrijheid maar beter omarm. Er staan me nog drukke dagen te wachten. Ik merkte al snel dat ik nood heb aan mensen en structuur! Ik kon de dagen wel laten vloeien. Ontbijt in de ochtendzon met tijd voor de krant was de standaard. Wat daarna in mijn hoofd kwam kon allerlei zijn. Schilderen blijkt op dit moment ontspannend en rustgevend. Ik merk wel dat er in mijn hoofd van alles “moet”. Eindelijk die kasten opruimen,het speelgoed sorteren, de ramen lappen…Het geeft me een tevreden gevoel maar moet ook niet te lang duren. Zo rond de middag voelde ik meestal de nood aan een praatje met iemand. Gelukkig is er telefoon en zijn er vele mensen die ik kan bellen. Dat doet me meestal deugd. Vrijheid van bewegen, van naar buiten kunnen gaan is / was voor mij heel belangrijk. Het geeft me letterlijk lucht.

Het feit dat alles anders is maakt ook dat onze agenda’s samen plots zo heel veel verschillen. We doen beiden gemakkelijk ons ding en dan lopen we elkaar voorbij. Gek toch dat nu er net meer tijd is voor elkaar. Het schuurde soms wel…Met als resultaat dat ik me in mezelf terugtrek, voor jan & leen geen tijd en ruimte in mijn hoofd.Ik heb je soms wel echt gemist deze week. Jij leek altijd van alles te doen te hebben en dat voelde soms eenzaam en moeilijk. Op zo’n moment zal ik je zelden spontaan een knuffel geven al zou ik het wel willen…Corona en agenda en agenda even afstemmen op elkaar dus! Het was niet altijd makkelijk want het nieuws, de cijfers, donkere gedachten, zorgen om de kinderen, ze verhogen de stress bij ons beiden. Anderzijds zie ik ook wel hoe we beiden zin, rust en creativiteit opzoeken om in balans te komen.

liefs

Leen