Spirit van de keuken

We meenden elkaar goed te kennen, maar toen we onze behoeften neerschreven, waren we toch verrast over wat er onbewust in ons leeft.

Hildegard: Als ik in de keuken zit, kan ik mijn ogen niet afhouden van de foto’s van onze vijf kleinkinderen. Dan voel ik heel sterk de behoefte om contact met hen te hebben, om hen te zien. Ik wil hen voelen en zeggen hoe graag ik hen zie. Ik ben benieuwd naar hoe ze zich ontwikkelen. Ik zie ervan af dat ze zo ver wonen.

Ik hou van plezier maken, met Jan, met mijn collega’s. Het brengt luchtigheid in mijn leven. Samen lachen geeft me meer verbonden met mensen.

Ik heb ook behoefte aan orde. Het geeft me rust wanneer ik zie dat onze keuken er netjes bijligt.

Jan: De laatste tijd voel ik sterk de behoefte aan ontspanning, aan gerust gelaten worden. Ik ben overprikkeld door de vragen die op me af komen van mijn werk, ons huishouden, onze kinderen, onze ouders, …. Ik wil diegene zijn waarop je kan rekenen, maar in mezelf zeg ik: ‘Ik kan niet meer.’

Ik heb erg behoefte aan een wandeling in de natuur, dan kan ik mijn hoofd leeg maken. Ik vind het heerlijk om dat samen met Hildegard te doen.

We ervaren verschillende behoeften of we geven ze in ieder geval een andere prioriteit. Dat verschil gaf bij ons spanning en daar schreven we over, in onze keuken.

Hildegard: Ik kwam thuis na een lange werkdag, vroeg op en dus moe. Jan was die dag vrij, maar was niet thuis. In de keuken zag ik dat de ontbijttafel er nog stond en het fitste door mijn hoofd: “Allee, hoe kan dat nu! Hij heeft een hele dag vrij en hij vindt die paar minuten niet om de tafel op te ruimen.” Die behoefte aan orde en rust in mijn hoofd was sterker dan mezelf en dus begon ik op te ruimen. Ik voelde boosheid. Ik had nood aan respect van Jan voor mijn verlangen aan orde. Wanneer Jan thuis kwam, leefde die boosheid nog en zei ik hem kort: “Ik heb de tafel al opgeruimd.”

Jan: Mijn ganse dag zat overvol: een verjaardagscadeau voor onze zoon gaan halen, aankopen doen voor onze verbouwing, een bezoek aan mijn ouders. Ik kwam thuis, even voor dat Hildegard zou toekomen, en ik zag toen dat haar bib-boeken die dag binnen moesten. Ik stond toen voor de keuze: de bib of de keuken. Wanneer ik thuis kwam, zei Hildegard me kort: “Ik heb de tafel al opgeruimd. Die stond er zo van deze morgen!” Ik voelde boosheid en zei: “Je had me ook kunnen vragen: Hoe is je dag geweest?” Ik had ernaar uitgekeken om Hildegard te vertellen wat ik die dag allemaal had gedaan. Ik had er mijn behoefte aan ontspanning voor opzij gezet. Ik had nood aan haar waardering, dat ze zou zien dat ik een volwaardige bijdrage in ons huishouden doe en dat ze me daar in zou bevestigen.

Na dit schrijven waren we ons wel meer bewust van de behoeften die bij onszelf en bij elkaar leefden. Het bleef echter moeilijk om elkaars behoeften te begrijpen, aan te voelen. We bleven vast zitten in onze eigen verlangens. We schreven toen over de vraag: Wat kan me nu helpen om meer met jou in relatie te staan?

Hildegard: Ik keek eerst naar mezelf. Zijn er bij mij ook zo’n momenten? Als ik met boodschappen thuiskom, dan kan de keuken behoorlijk overhoop liggen. Dus ja, het overkomt me ook dat de keuken er niet netjes bijligt. Ik keek ook naar Jan, naar wat hij allemaal doet aan onze verbouwing, hoe hij ’s morgens de slaapkamer opgeruimd achter laat en ’s avonds de wasmachine nog uithaalt en ophangt. Het maakte me mild. Mijn behoefte aan orde en netheid hoeft niet steeds vervuld te worden. We hebben toch ook onze humor om er met zachtheid mee om te gaan, omwille van onze band.

Jan: De dagen na ons schrijven heb ik met meer aandacht geprobeerd de keuken netjes te houden. Ik merkte ook dat Hildegard er zelf meer op lette. Wat ik vooral nodig had, was de ervaring dat we als geliefden met elkaar omgingen. Dat ik kon aanvoelen hoe erg Hildegard orde nodig heeft om tot rust te komen, zeker als ze moe is. En dat Hildegard zich kon inleven in mij, in de druk die ik beleef bij al dat werk, en dat ik daardoor vaak op de toppen van mijn tenen leef. Wat me zalig helpt, is hoe we elkaar soms in een onbenulligheid kunnen bevestigen: Ik ben blij, dat heb je goed gedaan!

In al die kleine dingen zit voor ons ‘de spirit van de keuken’. Die niemendalletjes die we met genegenheid voor elkaar doen in ons dagelijkse leven, dus ook in onze keuken, ze bouwen onze relatie op. Ze geven adem, spirit aan ons leven. Onze liefde wordt groter door die kleine dingen.

Jan en Hildegard

Dialoogvraag: Welke kleine dingen deed ik vandaag voor jou? Wat beleef ik daarbij?

Verbonden en toch vrij leven met je partner. Een goede relatie heeft een goede communicatie tussen jullie samen nodig. Dat vraagt inzet en lef om fris naar je opvattingen en gedrag te kijken en je open te stellen. We vinden het allemaal belangrijk te investeren in een opleiding, in opvoeding, in wonen, dus waarom niet investeren in een goede relatie? Tijd is wat een stabiele relatie nodig heeft. We bieden je die kans in een heel weekend dat gericht is op jullie communicatie en jouw persoonlijke ontwikkeling. Geef richting aan jouw relatie, júllie relatie! Encounter organiseert weekends en workshops voor koppels. De opzet is simpel: Je luistert naar een presentatie over een onderwerp dat de weekendbegeleiders geven; Je schrijft je gedachten, gevoelens en inzichten over dit onderwerp op en die inzichten deel je met partner. Verschillende thema’s komen aan bod. Voel je vrij, los van de sleur en verbonden met elkaar. Het weekend doe je écht samen. Een beproefd concept dat zeer effectief is en jullie op het spoor van verbondenheid zet. Zin in meer? Neem een kijkje op de website en boek een weekend van ‘Samen naar meer’. Naast weekends voor koppels vind je er ook een specifiek aanbod voor jongeren.