licht

Jan: Gisteren kwam een oude mevrouw naar me toe en ze vroeg: “Je gaat toch foto’s op facebook zetten hé, want ik zie die graag. Ik ben een vriend.” Inderdaad, Annie, bij haar naam ging er een lichtje branden. Ik bedankte haar dat ze geregeld een duimpje bij mijn foto’s zet. Sociale media, familie en kennissen van haar leeftijd doen daar niet aan en dat is lastig, zei ze. Maar geregeld iets moois van een FB-vriend zien passeren, daar kan ze van genieten. Ik bedankte haar voor het compliment en voelde me blij dat mijn tuin en natuurfoto’s voor haar lichtpuntjes zijn. Het zijn dan ook speciale foto’s, waarmee ik probeer te delen hoe de schoonheid van de natuur, zeg maar de Schepping, voor mij een bron van inspiratie is, waar ik energie vind, troost en rust. Toch straf dat mijn beleving via internet ook betekenisvol kan zijn voor anderen, zoals Annie.

Ik geloof dat die kleine dagelijkse dingen echt helpen om wat licht te brengen naar elkaar, om zo de wereld een beetje beter te maken. Somber en onheilspellend is die wereld momenteel. Ik slaap er slecht van en twijfel geregeld of mijn geliefde slogan ‘denk globaal, handel lokaal’ nog wel steek houdt. Ik heb zelf steun nodig en die vind ik bij jou Leen, onze kinderen, ons sociale netwerk. Blijven contact zoeken en samen komen met mensen, écht durven spreken over hoe het met ons is: het helpt me. Het brengt me licht en laat me toe om zelf af en toe wat licht door te geven.

Daar ben ik dan met jou op een Encounter dialoogavond, of met een collega bij een groep die een voedselbos wil aanleggen, of op een beleidsavond van de gemeente, of met ons gezin ter ere van mijn moeder én onze notelaar die allebei stilletjes weggleden uit het leven… We maken er samen iets van, in blijdschap of verdriet, soms moeizaam omgaand met ons verschillend zijn, dan weer verbaasd om de creativiteit en het wonderlijke samenzijn. Ik besef dat liefde de motor is: liefde voor de naaste, liefde voor het leven.

Leen: Licht zijn, licht doorgeven… het heeft voor mij alles te maken met aandachtig, warm verbonden leven. Het draagt ook iets actiefs en hoopvols in zich. Ik voel me letterlijk licht als ik mezelf kan zijn, energiek, creatief, luisterend, gegrond. Concreet afgelopen week was dat de tijd nemen voor een bezoekje aan mijn ouders in het WZC. Luisteren naar hun verhaal. Hoe verwarrend en vermoeiend de voortschrijdende dementie van mijn moeder soms is. Dan is ze ver weg van de realiteit, onrustig ook. Haar laten vertellen hoe ze dat beleeft. Luisteren naar mijn vader en hen allebei bevestigen. Best moeilijk zo voor ons drieën. Maar samen kwamen we dan toch tot het besluit dat in deze verwarrende tijd het elkaar graag zien overeind blijft. Ik vertelde het verhaal thuis aan jou Jan, onze kinderen en kleinkinderen, omdat ik net dàt wil laten zien. We zien oma (mijn mama) nog altijd graag en het geeft haar en ook mijn vader, rust om te weten en ervaren: Ja, de warmte en liefde blijven overeind. Ik klink waarschijnlijk helemaal niet helder… Ik kan het niet goed uitleggen, maar luisterend naar hun verhaal, verwarring en verdriet bracht hen en ook mezelf verbondenheid en rust.

Licht zijn dat is kortom aandachtig zijn, met je hart aanwezig zijn. Dat hoeft trouwens niet altijd met woorden te gebeuren, het kan ook gewoon in een omhelzing, een kneepje of een blik zijn. Het zit hem in kwetsbaar delen. Soms zit het ook in duidelijk en standvastig zijn. Durven zeggen dat is waar ik in geloof. De weg tonen dat doen we samen in onze manier van leven met duidelijke keuzes. Jij Jan, brengt me licht als je luistert naar mijn twijfels en wroeten met een casus op het werk. In die extra knuffel die me troost en vertrouwen geeft. De kunst is elkaar geregeld in het licht zetten, zo stimuleren we elkaar. Ik hoef daarom ook niet altijd iets te doen. Soms is het ook kunnen ontvangen, me van mezelf weg keren (mijn boosheid en opstandigheid, mijn moedeloosheid en zelfbeklag loslaten) en kijken naar jou, aanvaarden en beseffen ‘hij wil me iets geven’. Jou laten zorgen voor mij en dat niet ongeduldig wegduwen of tegensputteren. Ik heb daar nog wel wat te leren, besef ik.

Soms is het moeilijk om te blijven geloven in de kracht van de liefde. Dan ben ik kritisch en ontmoedigd en zie ik alleen de lelijke dingen: de pijn en het verdriet van mijn moeder, de onrust en vermoeidheid van mijn vader, mijn eigen ontreddering… eigenlijk heeft elk van ons wel een portie van deze gevoelens. Maar zo samen zacht en warm spreken, het laten zijn en accepteren, bracht ook ruimte voor de liefde, zichtbaar in de blik van mijn vader, het streeltje van mijn moeder, onze omhelzing bij het afscheid.

Verbonden en toch vrij leven met je partner. Een goede relatie heeft een goede communicatie tussen jullie samen nodig. Dat vraagt inzet en lef om fris naar je opvattingen en gedrag te kijken en je open te stellen. We vinden het allemaal belangrijk te investeren in een opleiding, in opvoeding, in wonen, dus waarom niet investeren in een goede relatie? Tijd is wat een stabiele relatie nodig heeft. We bieden je die kans in een heel weekend dat gericht is op jullie communicatie en jouw persoonlijke ontwikkeling. Geef richting aan jouw relatie, júllie relatie! Encounter organiseert weekends en workshops voor koppels. De opzet is simpel: Je luistert naar een presentatie over een onderwerp dat de weekendbegeleiders geven; Je schrijft je gedachten, gevoelens en inzichten over dit onderwerp op en die inzichten deel je met partner. Verschillende thema’s komen aan bod. Voel je vrij, los van de sleur en verbonden met elkaar. Het weekend doe je écht samen. Een beproefd concept dat zeer effectief is en jullie op het spoor van verbondenheid zet. Zin in meer? Neem een kijkje op de website en boek een weekend van ‘Samen naar meer’.