Gastvrijheid

Wat betekent gastvrijheid voor me in coronatijden en hoe zie ik me gastvrij zijn?

Lieve Jan,

Ik heb altijd gedroomd van een open huis, een plek waar mensen, vrienden, zich thuis kunnen voelen. Een plek waar er ruimte is voor letterlijk en/of figuurlijk een mondje meer. Dat is mijn droom en verlangen. Of dat daadwerkelijk zo is? Dat is een andere vraag natuurlijk. Want ik merk wel dat ik de neiging heb om op mezelf terug te plooien. Soms vind ik het lastig om (nieuwe) mensen binnen te laten. Ik wil op mezelf zijn, zeg maar een nood aan eenzaamheid die me soms belet om werkelijk gastvrij te zijn. Dat is altijd al een gegeven geweest.

Corona en lockdown zetten het plaatje wel een beetje op zijn kop. Want letterlijk mensen ontvangen, kan, mag niet nu. Hoe langer de lockdown duurt hoe inventiever we worden om onze honger aan contact te stillen. Zo hebben we hier elk weekend Dauwe die onze tuin tot “work out “plek gemaakt heeft. Ik ben blij dat die tuin er is, een ruimte, een plek waar hij ook kan thuis komen. Waar er tijd is voor een praatje met ons met de buren.

Gastvrijheid is verbinding, connectie dus, maar gastvrijheid heeft voor mij ook te maken met delen van wat er is en een stukje mijn grens open stellen, en dat kost soms moeite. Simpel gezegd: je plannen opzij schuiven en ruimte maken voor die onverwachte bezoeker (lees telefoon- of skypegesprek, wandel- of fietstocht). Mijn blik valt op het mandje mondmaskers in het midden van de tafel. Zelf ben ik een ramp met naald en schaar, maar gelukkig heb ik zussen! Gerda is een fabriekje op zichzelf geworden. Ondertussen ben ik me al drie keer gaan bevoorraden bij haar. Ik zie mezelf gul mondmaskers uitdelen. Het is een andere manter van gastvrij zijn: Mijn maskers zijn jouw maskers!

Ben ik gastvrij naar jou, zijn we gastvrij voor elkaar? De lockdown heeft ons wel bewuster gemaakt. We zijn meer samen thuis, hebben elk ons eigen plekje nodig, dat zorgt soms voor eenzaamheid en wrijving, irritatie. Onze wekelijkse blog-brief helpt voor een stukje om daar bewuster mee om te gaan, het boven water te brengen. Ergens voel ik ook meer vrijheid, vakantiegevoel bijna. Ik zie me wat meer plagen en spelen. Dat is een positief effect van de lockdown!

Liefs,

Leen

Liefste Leen,

Tja ik associeer ‘gastvrijheid’ direct met ‘bezoek ontvangen’ en dat mag nu niet. Hoe vaak heb ik al niet gezegd dat we een mega BARBECUE gaan houden voor ons grote gezin, eens dit alles voorbij is. Maar dat zal nog wel even duren! Het maakt me toch wat triestig en opstandig. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel. Ik zie me een potje honing geven aan de buren voor hun kindjes, ga rabarber afzetten bij onze dochters in Leuven. Ik stel me gastvrij op in “mijn ” tuinen: Hier thuis op zaterdag zorg ik dat er klussen zijn voor onze Dauwe, waar hij zijn energieoverschot in kwijt kan. In de leerpluktuin aan Hal5 maak ik tijd voor de voorbijgangers die een praatje willen slaan. En in de tuin aan mijn moeders’ huis leg ik het land zaaiklaar voor onze vriend Thierry die daar tuiniert.

Ben ik gastvrij naar jou? In het Frans is het “hospitalité”, dat klinkt een stuk straffer en geeft aan dat gastvrij zijn ook over ‘opvangen’ en ‘zorg dragen’ gaat. Ik probeer dat voor jou te doen als je een zware dag had op het werk daar in het hospitaal 🙂 Ik leef met je mee in deze tijd die jouw job toch ingrijpend verandert, ook al werk je niet direct met Covid-19 patiënten. Ik neem jou geregeld mee naar buiten voor een fiets- of wandeltochtje. Of jij mij, want net zoals ik jou probeer op te vangen, doe jij hetzelfde voor mij.

Liefs,

Jan