Wat betekent muziek voor me in coronatijden?
Lieve Jan,
Met de Top Duizend op de achtergrond is dit wel de ideale vraag voor vandaag! Deze week was ik van wacht voor het KITES team (kinderen in palliatieve en supportieve zorg) Het was behoorlijk druk en intens! In de auto staat sowieso Radio 1 op en deze week dus de Top 1000! De muziek op de achtergrond van mijn gedachten, de zon door het raam, de lege snelwegen… Ik kon verrassend snel en vlot reizen. Geen stress omwille van file, toch één positief bijverschijnsel van deze coronatijden. Dat was deze week bijzonder welkom omdat een van mijn zorgenpatiëntjes in hartje Brussel woont. Ik blijf het vreemd en vervelend vinden, dat masker op tijdens het huisbezoek. Vermoeiend in mijn hoofd, die nieuwe routine die zo tegen je instinct ingaat. Want als er iets is wat je wil doen tijdens een huisbezoek is het mensen aanraken, troosten, bemoedigen. Soms is lichaamstaal de enige taal.
Maar muziek dus… Wat muziek ook buiten coronatijden met me doet is mijn emoties opwekken en vrijlaten. Ik vind het heerlijk om de radio loeihard te zetten en wild te gaan dansen door de huiskamer. Het maakt me goed gezind en vrolijk. Als ik jou op zo’n moment kan verleiden om met me mee te dansen is dat helemaal mooi, maar ik geniet er net zoveel als ik in mijn eentje ben. Deze week kwam ik op de site van de universitaire parochie ‘Erbarme dich’ tegen. Zo intens en schoon dat de tranen me over de wangen rollen. Het brengt me bij de ontstellende cijfers die we elke avond in het nieuws horen en bij onze Europese vrienden. Bij de boodschap van Josico en Susana uit Madrid. Josico zag er zo droef uit, mijn hart gaat uit naar deze mensen. Spontaan wou ik ‘Erbarme dich’ posten in onze whats@pp groep en toch heb ik het niet gedaan… Aarzelend, bang om theatraal over te komen. Ik post het straks alsnog, denk ik nu. ‘Erbarme dich’, voor al die mensen over heel de wereld die bang zijn, verdriet hebben, geen afscheid kunnen nemen… Ik ben blij met de oproep van Josico en Susana om over heel de wereld samen te gaan schrijven naar elkaar op paasdag! Gewoon het idee dat zoveel mensen met hetzelfde zullen bezig zijn is verbindend. Ik ben ver afgedwaald van het thema maar toch ook weer niet. Muziek, ja het is belangrijk voor me omdat het emoties oproept en kanaliseert. Alle emoties, ook de vreugde kan ik zo naar buiten brengen en beleven. Al dansend borrelt het naar buiten, dat is een heel fijn gevoel. Dat zal ik altijd blijven doen. Muziek brengt ook mijn verdriet naar de oppervlakte, laat tranen stromen. Op een of andere manier voel ik me opgenomen in iets groters en ben ik niet meer alleen.
Liefs
Leen
Liefste Leen,
Ah toeval bestaat niet want zonet in de Classics 1000 was er ‘Both sides now” (Joni Mitchell) en dat raakt me wel. En vele anderen want Jan Hautekiet smste: ‘Mijn dag kan niet meer stuk.’
I looked at life from both sides now
from up & down and still somehow
It’s life’s illusions I recall
I really don’t know life at all.
Zo eenvoudig, zo mooi vat Joni het samen, haar verwondering over de mysteries in leven, liefde, mensen. En dat ze er vrede mee heeft. Het is een song die me laat glimlachen en een vredig gevoel geeft. In coronatijden is dat troostend en hoopgevend. Up & down, inside out, zingt Joni. Door corona is het nu moeilijk soms, al zijn we niet ziek toch is ons leven door elkaar geschud. Ik mis de routine, de sociale contacten, de familie. Maar positief is het samen ontbijten, het fietstochtje gisteren, het schrijven voor deze blog. Fijn dat ik dat met jou kan doen. Net als de natuur is muziek soms zo machtig verwonderlijk, en daarom voor mij een poort naar verstilling, naar contact met het ongrijpbare dat ik toch in een glimp kan ervaren en aanvoelen. Zo mooi als het liedje klonk, zo mooi oogde de orchidee die nu nog schuin staat maar straks recht. Want dat doen die mysterieuze orchideeën: ze draaien hun kopje.
Liefs
Jan
Liefde en meer 