bevestigen

In welke kwaliteit word ik het liefst bevestigd (door jou) en hoe voel ik me daarbij?

Jolijn,

Het eerste dat in me opkomt zijn mijn professionele kwaliteiten. Het feit dat ik je net in detail door de financiële strategie die ik aan het schrijven ben heb genomen is daar allicht een goed voorbeeld van. Ik deel graag met jou waar ik aan werk. Dat is deels omdat ik van nature veel met het werk bezig ben en er graag over praat (en dat des te meer in coronatijd, omdat er minder omhanden is), maar deels ook omdat ik graag bevestigd word in hoe ik de dingen aanpak. Ik sta daar niet altijd bij stil, misschien omdat Katrien er heel goed in is om mij (en de rest van het team) regelmatig in de bloemetjes te zetten en haar waardering voor ons uit te drukken, en ik bijgevolg nog nooit echt een tekort aan bevestiging heb ervaren op dat vlak. Misschien kijk ik daarvoor nu, met het grotendeels wegvallen van het contact met Katrien, naar jou. Al is het wel niet zo, of toch niet bewust, dat ik veel onzekerheid ervaar over hoe ik de dingen aanpak. Ik heb er vaak vertrouwen in dat ik het goed doe: ik ben streng voor mezelf en lever doorgaans geen half werk af. Dus misschien is het eerder erkenning waarnaar ik op zoek ben, erkenning van mijn inspanningen, dan een bevestiging van de kwaliteit van mijn werk.

In ieder geval vind ik het fijn dat we nu, door het dicht op elkaar wonen, meer op de hoogte zijn van wat er bij de ander speelt, zowel op werkvlak als daarbuiten: elkaars bezigheden en emotionele toestand. Dat biedt extra kansen om zorg te dragen voor elkaar. Misschien is dat ook een kwaliteit die ik graag bevestigd zie: zorgzaamheid. Ik schreef het al in een van mijn nieuwsbrieven aan jou (waarop ik nog steeds een antwoord verwacht): voor mij hangt liefde nauw samen met zorgzaamheid. Wij zijn daar goed in, vind ik. We drukken die waardering voor elkaars zorgzaamheid misschien niet altijd uit in taal, maar wel impliciet, op tal van manieren.

Liefs,

Luca

Lieve Luca,

Voor mij is dit best speciaal, zo een eerste keer een Encounter-brief naar je schrijven. Omdat mama en papa dat altijd deden en het voor mij voor een groot stuk hoorde bij het beeld dat ik had van een relatie voor ik je leerde kennen. Een lief waarmee je echt kan praten, over je gevoelens, over je onderlinge verhouding en dynamiek. Dat heb ik helemaal gevonden bij jou. Hoera verwachting werd realiteit J. We praten vaak en veel. Nu ook in briefvorm! Ik ben benieuwd of dat me zal bevallen.

De vraag die we trokken is wel erg toepasselijk. We hebben er al discussies over gehad. Ik heb er al tranen om gelaten. En we hebben er dus ook al over gepraat. Maar misschien komen er zo schrijvend nog wel nieuwe inzichten. Alleszins heel fijn om dingen op een rijtje te zetten. En ik ben ook erg benieuwd naar jouw brief!

Soit.

Jij bevestigt heel veel aspecten van mijn persoonlijkheid. Je benoemt en toont vaak dat je me heel mooi en aantrekkelijk vindt, dat je vrolijk wordt van samen zijn met mij, dat ik lekker kook, dat ik empathisch en zorgend ben,… Allemaal heel fijn!

Maar uiteraard zijn dat niet de kwaliteiten waar ik het liefst in bevestigd word door jou. Wat ik echt graag wil is dat jij me intelligent en een goede gesprekspartner vindt. Ik kan me zelfs ergeren als je voor de zoveelste keer zegt dat je me zo mooi vindt. In plaats van te genieten van dat compliment maak ik er iets negatief van: “Ik ben niet echt interessant, ik heb alleen een vrouwenlichaam. Dat hoeft niets eens per se het mijne te zijn maar eender welk vrouwenlichaam. Dat is wat jij het meest waardeert in mij. En handig dat ik ook nog graag kook.” Een oneerlijke reactie tegenover jou.  En ook tegenover mezelf. Tegenover ons.

Ik vergeet op slag alle goede gesprekken die we voeren. Het is eigenlijk helemaal niet zo dat je me niet bevestigt in mijn intellectuele kwaliteiten. Vooral mijn eigen onzekerheid speelt me parten. Ik vind mezelf vaak ‘niet slim’ genoeg. Ik heb niet zoveel algemene kennis als ik zou willen. Ik ben, ook tegenover andere mensen, vaak bang om ‘logische’ dingen niet te weten. En het is nu eenmaal een feit dat wij beiden andere interesses hebben. Ik zie dan vooral wat jij wél hebt en ik niet. Ik schrijf veel spelfouten terwijl jij ervan houdt om de dingen grammaticaal correct te verwoorden en te schrijven. Ik ben minder vaardig in het Engels dan jij. Ik heb geen kennis van de politiek of de Amerikaanse geschiedenis. Ik kan geen enkele naam van een acteur of muzikant onthouden. En ga zo maar door.

Natuurlijk zijn er ook interesses die we delen zoals bijvoorbeeld poëzie of praten over het relationele en psychologische. En er zijn ook zaken waar ik sterker in sta dan jij. Ik hou er ontzettend van om te werken met kinderen, jongeren en groepen. Ik ben erg geïnteresseerd in pedagogiek. Maar die dingen zijn voor mij veel minder belangrijk dan jouw interesses. En we kunnen er ook minder goed over praten samen omdat jij er niet zo in thuis bent. Daardoor doen we dat minder denk ik. Andere kwaliteiten dan ‘inhoud’ vergeet ik dan helemaal. Bv. dat ik best snel ben in praktische zaken, dat ik erg sociaal ben en mensen op hun gemak kan stellen,…

Ik heb het gevoel dat we hier samen wel al een hele weg in afgelegd hebben. We zijn hier al op gebotst. Ik heb me door deze onzekerheid al vaak teruggetrokken of verdrietig gevoeld. We hebben hier al over gepraat. Jij bent je daardoor heel bewust van deze gevoeligheid van mij en houdt hier heel veel rekening mee. Dat is ontzettend lief van je. Dank je! Je bent zo attent. Wil heel graag goed voor me zorgen.

Mij lukt het nu ook meestal om naar de positieve kant te kijken. Als er dan toch onzekerheid opduikt kan ik dat meestal relativeren: daar komt de kritische Jolijn weer opsteken. Dit is niet echt maar enkel mijn perceptie. Ik zie mezelf misschien soms zo, maar Luca daarom niet per se. Ik schuif mijn gevoel niet af op jou.

Ik vind het net fijn dat we verschillende interesses hebben. Ik leer super veel bij van jou. Ik luister graag naar je. Ik ben nieuwsgierig van aard en kan dus makkelijk vragen stellen. Ik hoop dat dat werkt voor jou. Al blijf ik soms het gevoel hebben dat ik geen voldoende interessante gesprekspartner ben. En dat is op sommige vlakken sowieso ook zo. Maar daar heb je natuurlijk ook andere mensen voor: vrienden, collega’s. Met hen kan je je samen op een onderwerp storten en elkaar aanvullen.

Heel veel liefs,

Jolijn