vertrouwen

Als ik iemand vertrouw maak ik hem betrouwbaar. (Seneca) Wat beleef ik hierbij?

Liefste Leen,

Wat grappig dat we deze vraag uit de corona-pot trekken net in de week van onze trouwverjaardag. Mijn eerste gedachte bij deze vraag is: “Risico! Vertrouwen kan beschaamd worden…” en ik voel me onrustig worden. Durf ik dat risico wel te nemen? Zie ik me dat vaak doen en hoe ver ga ik daar dan in? In werk en engagementen valt dat goed mee, mijn basishouding is toch nog steeds: geloven in het goede van de mensen en dat ze bereid zijn tot samenwerken voor een betere wereld. Sommigen noemen dat naïef, maar ik zie in de praktijk dat het wèrkt, als mensen dat appèl krijgen en de kans om zelf de zaken in handen te nemen. Kijk maar naar de vlaag van solidariteit en burgerzin die in april – juni door het land trok. Dat heeft een “Yes we can” gehalte en daar zit juist de betrouwbaarheid: indien kansen gegeven, gaan mensen die -soms aarzelend, dan weer kordaat- grijpen en erdoor groeien. Ik hou van deze visie van Amartya Sen en Martha Nussbaum op empowerment, sociaal welzijn en mensenrechten.

De samenwerk- en samenleefrelaties gaan dieper als het over vriendschap en liefde gaat. Daar is vertrouwen geven ook risicovol: het aandurven mijn façade opzij te schuiven, mezelf te tonen aan jou met mijn onzekerheid, angsten en zwakheden. Mocht je me dan afwijzen, ik zou in zak en as zitten. Maar daar is dat vertrouwen tussen ons, die zekerheid dat jij me opvangt als ik durf te springen. Dat ik bij jou kan thuiskomen, gewoon zoals ik ben. De herinnering komt op aan Joni Mitchels song love over het hooglied dat in onze trouwmis klonk en we nog geregeld opzetten: “love is kind, taking all things, hoping all things, love has no evil in mind.”

liefs

Jan

Lieve Jan

Wat een knoert van een vraag, ik schrik ervoor terug… Bij vertrouwen denk ik altijd op een of andere manier aan het verhaal van de vos en de kleine prins. Misschien niet helemaal “correct”, maar de kleine prins heeft in mijn hoofd veel vertrouwen in zijn geduldig wachten. Het vosje op zijn manier ook in het accepteren. Wat ik wil zeggen is dat om vertrouwen te hebben of om iemand of iets te vertrouwen, je zelf geloof en een onderstroom, een connectie nodig hebt. Vertrouwen heeft toch veel met springen in het onbekende te maken. Want weten is geen vertrouwen. Klinkt allemaal nogal warrig en wollig misschien… Om het in één zin te zeggen: Als ik jou vertrouw geef ik een stuk van mij (geloof en liefde) aan jou en net daardoor ben jij betrouwbaar. Het zit hem in het relationele volgens mij.

Allemaal goed en wel in theorie maar hoe zit het in de praktijk? Kijkend naar de afgelopen week zie ik veel “moeizaamheid” tussen ons twee. Met deze vraag in mijn hoofd denk ik: “Leen je had te weinig vertrouwen in de loop der dingen. Te weinig overgave en liefde.” Ik was teleurgesteld in ons vrijen. Ik was zelf bang om me niet helemaal te kunnen geven. “Erbij zijn”, kost soms moeite. Gewoon omdat er allerlei door mijn hoofd waait. Gedachten en beelden. De afgelopen weken waren best intens op werkvlak (en ik ben blij dat er nu drie weken verlof aanbreken!) Veel emotioneel uitputtende gesprekken. Gesprekken waar ik blij en tevreden over was, maar ze vragen ook “recuperatietijd”. Soit dat waren mijn zorgen die ik wou achterlaten… Kortom ik was teveel gefocust op mezelf en mijn genot, toen ik merkte dat ik jou geen genot kon geven raakte ik gefrustreerd maar was ik vooral bang. Angst voor een eenzame – stille – liefdeloze toekomst. Hoe irreëel en ongerijmd die angst ook is, het overviel me en ik worstelde ermee. Dat maakte me stil, gesloten en afwijzend. Wat er schortte: een gebrek aan vertrouwen in “ons”. Het duurde een tijdje voordat ik dat voor mezelf kon toegeven. Dus ploeterden we voort in moeizame conversaties en activiteiten. Ik schaam me voor dat egocentrische, ik-gerichte van mezelf (en ik vind het héél lastig om dit op te schrijven!). Wat heeft dat alles met vertrouwen en betrouwbaarheid te maken? Daar kom jij om de hoek kijken. Want de afgelopen dagen ben je er telkens weer in kleine gebaren en woorden. De koffie ’s morgens, je korte warme omhelzing, je gezelschap, het glaasje wijn, je warme vraag en blik… Zo zeg jij: ik heb vertrouwen in “ons” en maak je me betrouwbaar. Kan ik deze brief eerlijk schrijven. Voel ik mezelf ook rustiger en vrijer. Vallen en opstaan, licht en donker, ze horen bij de relatie, vertrouwen en gebrek aan vertrouwen ook, jammer genoeg. Maar de dynamiek van de slinger, de beweging zorgt gelukkig ook voor kans op herstel. Dus… dank je, voor de knuffel, de koffie, je warme blik. Dank je voor het vertrouwen, het maakt dat ik zelf een beetje betrouwbaar kon zijn voor jou.

Liefs

Leen

Zoals steeds was het voorlezen van de brieven aan elkaar een intens moment. Later kwamen we al vragend bij diepere lagen. Over de zekerheid zegt Jan dan: het heeft te maken met de belofte die we elkaar gedaan hebben, de gedeeld waarden en de droom die we voor ons leven hebben, dat is de onderstroom waar jij het over hebt. De vraag van vandaag was een opstap om te spreken over wat voor Leen moeilijk in woorden te vatten is: lusten en verlangens… En zo zie je maar dat elke vraag, elke brief die je schrijft een kans is om stil te staan. Te gaan kijken naar jezelf. Het delen met elkaar, schept verheldering en ongemerkt misschien wordt de onderstroom sterker, voelbaar en die gewaarwording zet ons telkens weer aan het schrijven.

Met deze blogpost laten we jullie voor een stukje proeven van de dialoogmethode. Probeer het zelf ook eens! Je schrijft elkaar een brief, daarna lees je brief voor aan je partner. Je geeft je brief af waarna je partner rustig de tijd heeft om de brief zelf nog een keer te lezen. Daarna ga je bij elkaar peilen naar zijn/haar gevoelens. Geen waarom-vragen, wèl belevingsvragen. Je zal zien dat je nét dat ietsje meer connectie hebt.

Encounter Vlaanderen organiseert ervarings-weekends voor koppels. Op zo’n weekend gaan we op zoek naar die klik van het begin. We helpen jullie door je een nieuwe manier van communiceren aan te bieden die zeer effectief is. Verschillende thema’s komen aan bod. Geef opnieuw richting aan jouw relatie, júllie relatie! Voel je vrij, los van de sleur en verbonden met elkaar. Het weekend doe je écht samen. Je hoeft niets in een groep te doen. Er zijn geen therapeuten. Een beproefd concept dat zeer effectief is en jullie op het spoor van verbondenheid zet.

Zin in meer? Neem een kijkje op de website en boek alvast een weekend van ‘Samen naar meer’. Naast weekends voor koppels vind je er ook een specifiek aanbod voor jongeren & alleenstaanden.

Blog volgen