Wanneer lach jij wel eens om jezelf?
Lieve Jan,
Spontaan denk ik terug aan afgelopen week. Al schilderend in de hitte. Toch wel een klein beetje doodgaan, maar ik moest en zou dat klusje klaren. Inwendig heb ik dan een spotlachje voor mezelf, crazy woman… Daar gaat het toch om niet, relativeren en afstand nemen van jezelf.
Ik vind dit eigenlijk best wel een moeilijke vraag. Ik kan meestal niet zo gemakkelijk lachen om mopjes, dingen die anderen grappig vinden, ik blijf afstandelijk en kritisch. Dat is ongemakkelijk, ik voel me dan een uitzondering. Onze kinderen zeggen dat ik een vreemd soort humor heb, anderen zeggen dan weer dat ik veel te serieus ben. Maar iedereen lacht wel eens om zichzelf natuurlijk. Bij mij zijn dat meestal situaties waarin ik in overdrive ga. Koppig blijven volhouden tegen het gezond verstand in bv. (zoals het schilderen deze week). Of dingen doen waarvan je weet: “dit is riskant”. Zoals fietsen met een doos aardbeitaartjes in één hand… niet kunnen stoppen en grandioos over kop gaan. Op het moment zelf kon ik er niet om lachen! Ik schaamde me vooral en haastte me om iedereen gerust te stellen die ter hulp schoot. Achteraf werd het een hilarisch verhaal. In de stress van een moment de wet van Murphy tarten, dat doe ik ook wel eens! Vertrekken naar een afspraak met een quasi lege tank, toch besluiten te tanken en daarvoor een omwegje maken, voor een gesloten tankstation komen te staan en toch maar verder rijden, om op het nippertje een tankstation te vinden dat open is. Met als gevolg totaal overstresst toekomen en vergeten je zonnebril af te zetten en denken: “deze mensen hebben wel een erg donker huis” om na 10 minuten te beseffen: “ik heb mijn zonnebril nog op!” Al vertellend kan ik om deze momenten lachen en zo de stress reguleren. Het helpt ook wel om de irritatie op mezelf kwijt te geraken. Als ik mijn voorbeelden bekijk zie ik dat het vertellen belangrijk is. De schrik, de gejaagdheid, het roekeloze, etc. vindt zijn weg naar buiten langs mijn lach en zo geraak ik het ook een beetje kwijt. Ik voel mezelf ontladen op zo’n momenten. Opluchten: het hoeft allemaal niet zo serieus te zijn! Ik ben eigenlijk benieuwd wat jij op deze vraag antwoordt. Op dit moment voel ik me best tevreden, want de vraag zet me aan tot relativeren.
Liefs, Leen
Liefste Leen,
Beetje rare vraag maar gelukkig las ik gisteren iets over humor in Mia Leijssens boek “leven vanuit liefde”. Humor helpt om een en ander te relativeren en zo een zekere lichtheid te brengen in ons bestaan, dat anders vaak doodernstig zou zijn en dus zwaar en somber. Ik moet bekennen dat ik nu wel nood voel om de weg naar humor en relativering terug te vinden. Ik ben mijn lach en vrolijkheid precies een beetje kwijt geraakt. De grote en kleine zorgen hebben zich opgestapeld en ik kijk daar tegenaan. Normaal gezien helpt sociaal contact me om die stapel te verkleinen maar covid verhindert dat grotendeels, we leven nu al maanden in een beperkte kring. “Ik kom bijna nergens meer,” flitst dan door mijn hoofd en ik voel wanhoop. Sorry ik wil niet zeuren…
Met mezelf lachen doe ik geregeld als ik aan het tuinieren ben en helemaal terug moet lopen naar het tuinschuurtje omdat ik een stuk gereedschap vergat. Zo maak ik wel kilometers maar hey, dat is goed voor de lichaamsbeweging 🙂 “Ge zijt weer goed bezig Jan!” zeg ik dan tegen mezelf. Dat relativerende, die zelfspot heb ik geleerd van mijn vader. Hij hanteerde die werkmanshumor die het samen werken aangenaam maakt en ervoor zorgt als iemand iets fout doet of niet weet, het niet als een probleem of onkunde gezien wordt. Je hoeft niet altijd 100% te zijn, niemand is perfect. Die lichte zelfspot helpt me om de riem eraf te leggen, dan komt er ruimte in mijn hoofd en laden mijn batterijen op. Als dat me lukt, voel ik me blij en tevreden!
Ook leuk is het als ik fijntjes kan lachen om een mooie zinswending in een tekst, of een leuke foto-tekst combinatie in mijn facebook post. In mijn verbeelding zie ik dan hoe mensen het lezen, stilletjes glimlachen en denken: “Ha die Jan, wat een leuke kerel!” 🙂 Dan ben ik Jan de entertainer, die verhaaltjes vertelt en mensen met verwonderd laat kijken naar het alledaagse. Als daar dan positieve reacties op komen, voel ik me gemotiveerd om flink voort te doen en vol te houden in de moeilijkere momenten.
Liefs, Jan
Ook al worstelden we initieel beiden met deze vraag, al schrijvend kwamen er toch iets naar boven. Ons gesprek, de dialoog, was verhelderend. Leen stond stil bij het belang van het vertellen, doorheen de zelfspot je stress delen helpt, om die spanning wat te verminderen. Jan kon vertellen hoe de verkleinde kring van sociaal contact minder kansen geeft op interactie en dus ook minder kansen om de dingen te verzachten. Dat ingeperkte netwerk heeft toch meer impact dan je op het eerste gezicht zou denken. Het ondermijnt, problemen relativeren zichzelf niet. Zoomsessies vervangen het face to face gebeuren niet. Want elkaar aanvoelen is minder evident, subtiele lichaamstaal wordt moeilijker opgepikt, daardoor riskeren we oppervlakkiger maar ook “harder” met elkaar om te gaan. Anderzijds was het fijn terug te denken aan zijn vader en hoe zijn levenshouding van invloed was.





Met deze blogpost laten we jullie voor een stukje proeven van de dialoogmethode. Probeer het zelf ook eens! Je schrijft elkaar een brief, daarna lees je brief voor aan je partner. Je geeft je brief af waarna je partner rustig de tijd heeft om de brief zelf nog een keer te lezen. Daarna ga je bij elkaar peilen naar zijn/haar gevoelens. Geen waarom-vragen, wèl belevingsvragen. Je zal zien dat je nét dat ietsje meer connectie hebt.
Encounter Vlaanderen organiseert ervarings-weekends voor koppels. Op zo’n weekend gaan we op zoek naar die klik van het begin. We helpen jullie door je een nieuwe manier van communiceren aan te bieden die zeer effectief is. Verschillende thema’s komen aan bod. Geef opnieuw richting aan jouw relatie, júllie relatie! Voel je vrij, los van de sleur en verbonden met elkaar. Het weekend doe je écht samen. Je hoeft niets in een groep te doen. Er zijn geen therapeuten. Een beproefd concept dat zeer effectief is en jullie op het spoor van verbondenheid zet.
Zin in meer? Neem een kijkje op de website en boek alvast een weekend van ‘Samen naar meer’. Naast weekends voor koppels vind je er ook een specifiek aanbod voor jongeren & alleenstaanden.
fijn om jullie zo ook te zien, maar vooral inspiratie voor ons eigen schrijven.
En ja, Jan, inderdaad glimlach ik vaak bij jouw posts op Facebook. Het is subtiele humor die je brengt met foto’s en daar hou ik van.
LikeLike