uit evenwicht

Welke dingen brengen me uit evenwicht en hoe beleef ik dat?

Lieve Jan,

Hier wil ik wel eerlijk op antwoorden maar misschien heb ik straks jou wel nodig als “correctietoets”.

Spontaan denk ik aan crisissituaties. Dan vind ik van mezelf dat ik het hoofd koel kan houden. ik zie mezelf in actiemodus schieten, emoties worden even uitgeschakeld. Maar na de crisis volgt de terugslag. Emoties komen naar boven, ik voel dan hoe ik door elkaar geschud en van streek ben. Ik heb tijd nodig & iemand -een collega of jou- als klankbord om te vertellen, te herbeleven mét emotie.

Wat me absoluut uit evenwicht brengt is wanneer het om wat voor reden dan ook niet goed gaat met één van onze kinderen, dat ze ongelukkig zijn. Dan voel ik me hulpeloos aan de andere kant van de weg staan. Er is weinig wat ik kan doen, buiten luisteren. Het leven kan soms hard zijn en ik kan hen hoe dan ook, hoe graag ik dat ook zou willen, niet beschermen tegen onheil. Binnen in me voelt dat als een aardbeving. De dingen worden door elkaar geschud, er is onzekerheid. Ik ben van streek, paniekerig, hulpeloos. Ik lig te piekeren, slaap rusteloos, draai naar binnen… Ik wil voor hen een veilige plek zijn, ze hebben er niets aan te zien hoe erg ik van streek ben. Jij merkt dat natuurlijk wél dadelijk, je zit immers meestal met dezelfde zorgen 😉 Schrijven helpt me om de dingen te verwoorden en boven water te brengen.

In het dagdagelijkse zie ik mezelf graag als flexibel maar als ik eerlijk ben is de onderliggende structuur in mijn hoofd wel nodig. Als ‘mijn agenda’ in drukke tijden overhoop gehaald wordt, beginnen in mijn hoofd alarmbelletjes te rinkelen. Ik kan die wel tijdelijk het zwijgen opleggen, maar vroeg of laat gaan ze luid rinkelend af en word ik overspoeld door het to do lijstje in mijn hoofd. Ik reageer dan strak en rigide en word zo’n beetje een kleine tornado. Gegarandeerd begin ik dan met veel lawaai op te ruimen, mopperend op alles en iedereen. Al kan ik “buiten” niet controleren, het huis zal schoon zijn. Ik vrees dat jij zo’n bui van mijlenver voelt hangen…

Liefs,

Leen

Liefste Leen,

Ik ben semi gestructureerd denk ik. Want ik speel graag in op een kans die zich aandient, zoals razendsnel boeken voor dat concert van Spinvis. Maar ik heb toch nood aan structuur en overzicht. Als dan voor de zoveelste keer een vergadering verzet wordt, of geschrapt, dan reageer ik verstoord. “Zo komen we niet vooruit!” of “Waarom moet ik me weer aanpassen?” flits dan door me heen, en ik voel teleurstelling en boosheid.

Ik hoor sommigen zeggen ‘Door al die schrappingen kan ik een project afmaken, een boek of zo. Maar mij lukt het niet om een vrijgekomen gat in de agenda productief in te vullen en zo van de nood een deugd te maken. Vroeger kon ik dat wel maar Corona zet precies teveel op losse schroeven, ik raak het overzicht kwijt en … doe niets. Dan lig ik in de zelet een of andere detective te kijken. Dat is op zich geen ramp, niets doen heeft ook zin, maar het brengt me geen voldoening en geen echte ontspanning.

Wat me ook uit evenwicht brengt is “conflict”. Als mensen brokken maken voel ik me geroepen om ze te helpen lijmen, wat vaak ook lukt. Maar als het niet lukt, voelt dat als falen en kan ik er echt wakker van liggen. Conflict met jou, dat is een speciaal geval want ik zie je graag en dan is ruzie hebben niet leuk. Ik kan me dan echt ongelukkig voelen, maar ook koppig: “Zij moet maar de eerste stap zetten”. Met de jaren hebben we – mede dankzij Encounter – geleerd dat spanning en conflict tussen ons geen ramp hoeft te zijn. Als we er maar goed mee omgaan, het zien als signaal, een kans om beter te worden als koppel. Vroeger kon het dagenlang radiostilte zijn, jij en ik vasthoudend aan het eigen gelijk. We slagen er steeds beter in om snel terug bij elkaar te komen. Door keer op keer de dialoog aan te gaan, een liefdesbrief te schrijven. De zekerheid dat we zelf aan evenwicht kunnen werken geeft me een blij en veilig gevoel.

Liefs

Jan

Met deze blogpost laten we jullie voor een stukje proeven van de dialoogmethode. Probeer het zelf ook eens! Je schrijft elkaar een brief, daarna lees je brief voor aan je partner. Je geeft je brief af waarna je partner rustig de tijd heeft om de brief zelf nog een keer te lezen. Daarna ga je bij elkaar peilen naar zijn/haar gevoelens. Geen waarom-vragen, wèl belevingsvragen. Je zal zien dat je nét dat ietsje meer connectie hebt.

Encounter Vlaanderen organiseert ervarings-weekends voor koppels. Op zo’n weekend gaan we op zoek naar die klik van het begin. We helpen jullie door je een nieuwe manier van communiceren aan te bieden die zeer effectief is. Verschillende thema’s komen aan bod. Geef opnieuw richting aan jouw relatie, júllie relatie! Voel je vrij, los van de sleur en verbonden met elkaar. Het weekend doe je écht samen. Je hoeft niets in een groep te doen. Er zijn geen therapeuten. Een beproefd concept dat zeer effectief is en jullie op het spoor van verbondenheid zet.

Zin in meer? Neem een kijkje op de website en boek alvast een weekend van ‘Samen naar meer’. Naast weekends voor koppels vind je er ook een specifiek aanbod voor jongeren & alleenstaanden.

Blog volgen