allerzielen

Allerheiligen-Allerielen… Wat heb ik daarmee?

Liefste Leen

Het is om te beginnen en herinnering aan mijn jeugdjaren en de moment dat ik als misdienaar op die dagen van dienst was. Sfeer in de kerk. Mensen die met hun verdriet en zorgen naar daar kwamen, op zoek naar troost.Een volk dat de heiligen aanroept in een lange bewerende litanie. En ja op een of andere manier was dat troostend.Daar bijzijn als kind, net als bij heel wat uitvaarten, met wierookvat en al, dat heeft toch indruk gemaakt. Nog steeds ben ik gevoelig aan rituelen, ik heb daar iets aan.

Maar die dagen waren me toch ietwat te somber, ik gedenk de doden liever in het dagdagelijkse leven. Zo zijn al wandelend mijn overleden grootouders en vader al gepasseerd, in een flits van herkenning. Onze kleine vriendelijke gastvrouw: mijn oma’s. Het bos de planten onderweg: mijn opa’s. Het op de tanden bijten en niet opgeven als het even moeilijk gaat: mijn vader. Zo zijn ze een beetje mee onderweg, zijn zij bij mij en ik bij hen, ergens in mijn onderbewuste.

Liefs

Jan

Lieve Jan,

Denkend aan mijn kinderjaren zie ik grijs en triestig weer, regen…Samen met mijn vader graven gaan schoonmaken, een hele reeks want hij is de jongste van negen en een paar van zijn broers zijn jong gestorven…En dan de dag zelf de rondgang langs de kerkhoven, terwijl het deeg voor de pannenkoeken thuis bij de verwarming stond te gisten.

Eenmaal volwassen ben ik zelf zelden langs een kerkhof gegaan die dagen. Ik herinner me wel de mooie en intense vieringen in de Don Bosco parochie en hoe ik samen met onze dochters naar het kerkhof in Kessel-lo trok. Prachtig mooie teksten tekende ik daar op… Dus ja mijn gedachten bleven sowieso wel hangen bij dood en vergankelijkheid. Dat het bij het leven hoort net als geboorte.

Vandaag is het anders, doordringender. De cijfers van de dagelijkse coronadoden, ze spreken! Ik denk aan M. die haar verdriet omwille van het geen afscheid kunnen nemen van haar moeder nu na enkele maanden sterk voelt. Ik voel me dan machteloos, zonder woorden, zonder troost aan de zijlijn staan met lege handen. M. is niet alleen, zozijner vele mensen die tijdens de eerste golf geen afscheid konden nemen. Verscheurend. Ook vandaag blijft het moeilijk. Begraven worden in beperkte kring…is anders, mensen missen gemeenschap. Maar zie, mensen zijn creatief! Ik denk aan de ouders van L. Ze maakten een prachtig boekje me t verhalen over L. en mensen kunnen daar hun eigen herinnering aan toevoegen. Schoon hoe troost zo zijn weg zoekt.

Als ik de cijfers van de dagelijkse coronadoden lees, dan groeit bezorgdheid om al die zorgverleners die zoveel mensen moeten loslaten. Dat kleeft aan je, drukt zijn stempel. Hoe gaan wij daar als gemeenschap, als maatschappij mee omgaan? Ook hier zijn lichtpuntjes. Troostplekken lossen misschien, zeker, niet alles op, maar ze kunnen wel een beetje balsem zijn. Wij allemaal hebben rechtstreeks of onrechtstreeks verlies. Ook al kunnen we nu niet samen rond de tafel pannenkoeken eten…ook hier zijn mensen creatief! Laat ons niet alleen dit weekend maar ook de komende weken creatief zijn in het vormen van gemeenschap. Ik kijk er alvast naar uit, naar de (hernieuwde) wekelijkse zoomsessies – wandelingen met onze kinderen, familie en vrienden.

Liefs

Leen

Met deze blogpost laten we jullie voor een stukje proeven van de dialoogmethode. Probeer het zelf ook eens! Je schrijft elkaar een brief, daarna lees je brief voor aan je partner. Je geeft je brief af waarna je partner rustig de tijd heeft om de brief zelf nog een keer te lezen. Daarna ga je bij elkaar peilen naar zijn/haar gevoelens. Geen waarom-vragen, wèl belevingsvragen. Je zal zien dat je nét dat ietsje meer connectie hebt.

Encounter Vlaanderen organiseert ervarings-weekends voor koppels. Op zo’n weekend gaan we op zoek naar die klik van het begin. We helpen jullie door je een nieuwe manier van communiceren aan te bieden die zeer effectief is. Verschillende thema’s komen aan bod. Geef opnieuw richting aan jouw relatie, júllie relatie! Voel je vrij, los van de sleur en verbonden met elkaar. Het weekend doe je écht samen. Je hoeft niets in een groep te doen. Er zijn geen therapeuten. Een beproefd concept dat zeer effectief is en jullie op het spoor van verbondenheid zet.

Zin in meer? Neem een kijkje op de website en boek alvast een weekend van ‘Samen naar meer’. Naast weekends voor koppels vind je er ook een specifiek aanbod voor jongeren & alleenstaanden.

Blog volgen