afstand

Waardoor ontstaat er afstand tussen ons twee en hoe voel ik mij daarbij?

Liefste Lea,

Het is nooit prettig schrijven over afstand en wat die creëert, maar het is wel de noodzaak om net over die afstand te schrijven.
Afstand voel ik groeien als we van mening verschillen en niet lijken te matchen op fundamentele levensovertuigingen.
Ik benoem het nu zo maar je zou het ook kunnen zeggen als principes of instellingen.
De echte afstand die zich dan opwerpt voelt zo groot en zwaar dat ik me afvraag of we echt wel bij elkaar horen.
Hoe kunnen wij nu zover uit elkaar gegroeid zijn op zulke korte tijd? Want dit kan zich zomaar in een uurtje voltrekken.

Pakweg een rustige avond na een hectische week. Vol van verplichtingen, jobs, school, telefoontjes, rekeningen en bezoekjes (zelfs digitale afspraken lijken uitputtender dan een gewoon bezoek). We zitten samen en dromen over de toekomst, wat we in ons vrije weekend eens zouden doen. We zitten nog in die roes na de week die het aangevatte weekend als heilig doet aanvoelen. Ook al zal achteraf blijken dat we niet zoveel vrije tijd hadden omdat er nog klusjes, bezoekjes en verplichtingen in ons weekend waren gepland. Maar bon we zitten nog in die roes en waan dat het allemaal nog kan.

We zitten samen te dromen. En wie droomt komt doorgaans nogal eens in een principiële bui, stuikt zomaar op een broedend innerlijk conflict waar van we dachten dat het uitgedacht of uitgepraat was. We duikelen van dromen naar denken, naar discussie.
‘ We wilden toch wat minimalistischer leven – … we zitten nu toch op onze limiet, we kunnen niet anders – ….. Er is altijd een keuze.
Waarom wil jij niet dat ik geniet, ik kan niet ontspannen zonder dat… – Wil jij dan wel minimalistisch leven?’
En zo komen we in mijn gevoel tot een afstand.
We stoppen met uitspreken en keren onze gedachten terug om niet tot een te erge discussie te komen.

Want we hebben het goed, we moeten niet klagen, we doen ons best, en we zijn tenslotte gelukkig.

En dat klopt, we doen ons best.
We hebben genoeg en we gaan bedachtzaam om met onszelf en onze omgeving.
Maar we eindigen een discussie voor die afgelopen is, is dat uit angst om te ontdekken dat wij elkaar niet verstaan in ons diepste zelf?

Liefste Lea, we horen bij elkaar en wij zijn een prachtig gezin.
Maar ik denk dat mijn stil zwijgen over mijn diepste ik, op sommige vlakken, me van jou verwijdert.
Ik neem als voornemen om in 2021 jou me beter leren kennen.
Je zal er moeite voor moeten doen net als ik. Ik ben misschien niet zo’n eenvoudig persoon om te leren kennen.
Ik ben misschien niet helemaal wie jij denk – of eerder – ik ben misschien iets extremer dan jij denkt. Want je kent mij en al mijn facetten. Het zijn er vele maar jij kent me al goed.
Jij weet denk ik wel dat ik die extremere standpunten, principes en levensovertuigingen bevat. Maar misschien denk ik dat je ze negeert omdat je die deelt tot op een bepaalde grens, waar jij goed van gek scheidt. En waar ik die grens voor mezelf leg waar ik denk dat jij die wil.

De afstand is misschien wel mijn innerlijke afstand, tussen wie ik ben voor jou en wie ik dacht dat ik was. Ik voel deze afstand doordat ik mezelf niet ten volle kan uitleggen aan jou wanneer we op zo’n punt zijn gekomen.

Liefste Lea,
Ik ben echter het gelukkigste wezen ter wereld als we spontaan elkaar ontmoeten in een fundamenteel principe.
Een eigenschap die we beiden door alles rondom ons verloren leken te hebben. We vinden onszelf steeds opnieuw als koppel.
Want zoals ik al schreef, jij kent me en ik jou, we zijn grotendeels uit dezelfde fundamenten gevormd.
‘ik voelde een echte blijdschap als je me vertelde hoe je met onze kinderen door een moeilijk moment ging op een eigen manier, een prachtige manier, mijn vrouw als lichtend voorbeeld’

Laat ons terug naar onze echte waarden gaan en blijven, zonder ons over te geven aan de vastgeroeste samenleving, de hectische weken waar iedereen over klaagt…
“Er is altijd een keuze”

Liefste Lea laat ons samen blijven kiezen voor het onverwachte, het levenslustige en elkaar.

Kus,
George

Liefste George,

Wanneer er afstand tussen ons is, loop ik gespannen, gestresseerd, ben ik te veel gefocust op to do’s en leef ik vaak al een tijdje te gejaagd. Als de afstand tussen ons ontstaat door een meningsverschil dat plots aan bod komt omdat we ermee geconfronteerd worden, dan kan ik me onbegrepen, machteloos of verdrietig voelen en kan ik boos worden en me in die boosheid dan ook soms voornemen om niet als eerste een bericht te sturen, mildheid te tonen etc. Toch merk ik dat van zodra jij een stap naar me toe zet, ik me gewoon ook ‘zacht’ voel worden en lijk ik op slag niet meer te blijven hangen in die afstand die er was tussen ons. 
Ik denk dat er afstand tussen ons ontstaat door te weinig mijn gevoelens met jou te delen, vaak al niet van dagen ervoor tot de moment dat er iets escaleert, hoewel er niet vaak iets escaleert tussen ons vind ik. Soms lijken we door het drukke leven naast elkaar te leven, door de weinige tijd samen moet precies ook de ‘vrije tijd’ efficiënt worden ingevuld en dat gevoel hebben en er gevolg aan geven, zorgt voor mij voor weinig communicatie over mijn eigen gevoelens. Ik ben iemand die de tijd nodig heeft om tot zichzelf te komen en eerder introvert gericht is, waardoor ik niet snel automatisch deel wat door mijn hoofd/lijf gaat na een werkdag bijvoorbeeld. Ik denk ook vaak dat het niet belangrijk genoeg is om nu ook nog eens over te vertellen en wil er dan niet de beperkte tijd die we hebben mee opvullen. Ik besef dat ik dit wel vaker moet doen.
Soms ontstaat er ook afstand tussen ons door te horen/voelen dat we over sommige thema’s anders denken. We willen dan precies beiden dat de andere zijn mening aanpast tot we op een gelijke golflengte zitten. Ik denk dat we dit allebei niet zo goed kunnen verdragen als we dit opmerken. Soms voel ik dan de behoefte om je van iets te overtuigen, maar vaak ontbreekt het me de moed echt over zo’n thema’s te beginnen omdat ik denk dat  jij verbaal sterker bent en ik ook vaak iets meer tijd nodig heb om iets goed te formuleren hoe ik erover denk. Dus blijf ik vermijden. Soms geeft dit een sluimerende onrust. 
George,Ik ben wel heel blij als ik besef dat ik afgelopen tijd niet vaak afstand heb gevoeld.
Ik wil echt graag alles met je delen. Ik voel me slecht op momenten dat ik mentale afstand ervaar tussen ons. Mentale nabijheid is voor mij heel belangrijk en staat zelfs boven fysieke nabijheid voor mij. Ik zie je verdomd graag, alleen daarom dat ik me ook zo hopeloos voel als ik afstand voel.

 
Liefs, Lea

Met deze blogpost laten we jullie voor een stukje proeven van de dialoogmethode. Probeer het zelf ook eens! Je schrijft elkaar een brief, daarna lees je brief voor aan je partner. Je geeft je brief af waarna je partner rustig de tijd heeft om de brief zelf nog een keer te lezen. Daarna ga je bij elkaar peilen naar zijn/haar gevoelens. Geen waarom-vragen, wèl belevingsvragen. Je zal zien dat je nét dat ietsje meer connectie hebt.

Encounter Vlaanderen organiseert ervarings-weekends voor koppels. Op zo’n weekend gaan we op zoek naar die klik van het begin. We helpen jullie door je een nieuwe manier van communiceren aan te bieden die zeer effectief is. Verschillende thema’s komen aan bod. Geef opnieuw richting aan jouw relatie, júllie relatie! Voel je vrij, los van de sleur en verbonden met elkaar. Het weekend doe je écht samen. Je hoeft niets in een groep te doen. Er zijn geen therapeuten. Een beproefd concept dat zeer effectief is en jullie op het spoor van verbondenheid zet.

Zin in meer? Neem een kijkje op de website en boek alvast een weekend van ‘Samen naar meer’. Naast weekends voor koppels vind je er ook een specifiek aanbod voor jongeren & alleenstaanden.

Blog volgen