herstel

Wat doe ik om te herstellen na drukke periodes?

Liefste Leen,

Normaal gezien zou ik op het werk nu volop in voorbereiding zitten van de algemene vergadering. Maar het is niet meer mijn verantwoordelijkheid, anderen doen het nu en ze doen het goed. Zelf kan/mag ik terug terreinwerk doen. Zo stond ik eergisteren in een prachtige pastorietuin en oude boomgaard in het Brugse, die men ecologisch wil gaan beheren en openstellen voor het publiek. En dat mag ik begeleiden. Leuk!

Het is dus ietsje minder druk, maar vooral “anders druk”. Boeiend, down to earth en ik leer nieuwe dingen. Daar ben ik blij om. Ik voel de stress van het voorbije coronajaar langzaam uit mijn systeem wegebben. Voel me terug de oude, actief, ondernemend, en ik kan positief naar de toekomst kijken. Voor mij is “drukte” niet erg. Maar “onder druk staan” maakt me gejaagd en gespannen. Dan kan ik nog wel functioneren maar het knaagt aan mijn veerkracht en energie. Soms wordt daar een grens overschreden en kan ik kordaat en heftig reageren. “Nee dat doe ik niet,” als je me vraagt om iets te schrijven of een probleem te bespreken. Zo “nee” zeggen lukt me niet goed, maar ik leer het stilaan toch omdat anders mijn lijf protesteert. Die signalen wil ik erkennen in plaats van ze te negeren, ze vragen om bijsturen en balans zoeken. Voor mij is die eerste stap tegen mezelf zeggen: “Sta effe stil, wat wil je hier en nu?” Als het kan ga ik dat gewoon meteen doen. Zo zette ik me gisteren neer om naar de klassieke muziek te luisteren die jij opgezet had. Ogen dicht, in de zetel, en zo kon ik bekomen van het drukke geloop en uitleg geven in de leerpluktuin. Andersom kan ik na een dag computerscherm en teleconferenties mezelf resetten door een uurtje gefocust snoeihout te hakselen. Als workout kan dat tellen! Daarna ben ik klaar om met jou de avond in te gaan. Gezellig samen naar de film en daarna een terrasje. Hm dat zou pas “herstellen” zijn. Als het weer mag! Ik kijk uit naar de zomer.

Liefs

Jan

Lieve Jan,

Drukte het zit zowat in mijn leven ingebakken en ik vrees ook een beetje in mijn natuur. Ik ben graag bezig, anders word ik onrustig. Dan voel ik de doelloosheid naar binnen sluipen en daar word ik ongelukkig van. Het is een slinger die ikzelf voor een groot stuk in beweging zet. Als ik mezelf teveel voorbij hol, verlies ik ook het plezier van bezig zijn. Dan verlies ik ook onze “wij”. Dan komen de ruzies, misverstanden, ergernissen en de eenzaamheid. Dan is het tijd voor herstel. Ik voel dat ook letterlijk in mijn lijf: slaap onrustig, blijf vermoeid, kan me niet concentreren. Ik ben dan ofwel bazig ofwel huilerig.

Wat ik eerst doe is in mijn holletje kruipen. De vermoeidheid omarmen. Fietsen in de natuur helpt me ook. Ik zie dan letterlijk het grotere plaatje. De schoonheid van de velden, de bomen, de lucht… Ze laten me ademen, ze laten me ook denken en ik kom frisser thuis, met een klaardere blik in de ogen. Met meer zin en als vanzelf wil ik uit mijn coconnetje kruipen. Ik wil reiken naar, zorgen voor, dat is zonder veel woorden. Ik zal dan eindelijk nog eens soep maken bv. Ik zet mezelf stil en voel het verlangen naar meer “wij”. Dan probeer ik jou niet langer voorbij te hollen maar je bewust een ochtendknuffel te geven. Ik vertel… Ik denk nu aan ons gesprek van gisteren bij het ontbijt. Het deed me deugd. De tranen stroomden wel maar dat was op een of andere manier bevrijdend. Jij luisterde, meer niet. Je gaf geen goede raad, je begon niet te analyseren, maar je liet me wel weten “Ik ben bezorgd”. Tegelijkertijd gaf je me ook het vertrouwen. “Het is moeilijk, lastig maar jij kan wel voor jezelf zorgen”, was de onderliggende boodschap. Kortom het gaf me energie om met herstel aan de slag te gaan.

Al poetsend orde scheppen in ons huis en in mijn gedachten, dat is een trucje dat me nogal wel eens geholpen heeft. En daarna dat verslag schrijven en al schrijvend grip krijgen. Om daarna op de tonen van “The Piano” en “Shine” te gaan schilderen en rust te vinden. Ik voelde me op het einde van de dag in ieder geval heel anders dan in de ochtend. Steviger, minder gevangen en ook veel meer verbonden met jou. Dus ja, wat doe ik na een drukke periode? De elementen die me tot rust brengen zijn telkens weer dezelfde: terugtrekken, natuur inademen, praten en delen, terugplooien in schrijven, schilderen en muziek, evenwicht hervinden. Als ik dat allemaal zo opschrijf bedenk ik: wat ben ik blij met deze “werktuigen”. Ik kan de aard van het beestje niet veranderen en het leven heeft zo zijn verrassingen in petto, maar samen met jou is de reis boeiend. Ik ben blij met mijn reisgezel!

liefs

Leen

Met deze blogpost laten we jullie voor een stukje proeven van de dialoogmethode. Probeer het zelf ook eens! Je schrijft elkaar een brief, daarna lees je brief voor aan je partner. Je geeft je brief af waarna je partner rustig de tijd heeft om de brief zelf nog een keer te lezen. Daarna ga je bij elkaar peilen naar zijn/haar gevoelens. Geen waarom-vragen, wèl belevingsvragen. Je zal zien dat je nét dat ietsje meer connectie hebt.

Encounter Vlaanderen organiseert webinars, ervarings-weekends en workshops voor koppels. Op zo’n weekend gaan we op zoek naar die klik van het begin. We helpen jullie door je een nieuwe manier van communiceren aan te bieden die zeer effectief is. Verschillende thema’s komen aan bod. Geef opnieuw richting aan jouw relatie, júllie relatie! Voel je vrij, los van de sleur en verbonden met elkaar. Het weekend doe je écht samen. Je hoeft niets in een groep te doen. Er zijn geen therapeuten. Een beproefd concept dat zeer effectief is en jullie op het spoor van verbondenheid zet.

Zin in meer? Neem een kijkje op de website en boek alvast een weekend van ‘Samen naar meer’. Naast weekends voor koppels vind je er ook een specifiek aanbod voor jongeren.

Blog volgen