Ruimte én aandacht geven, wat beleef ik daarbij?
Liefste Leen,
Doordat ik thuis werk en jij ook meer thuis bent, zijn we de voorbije weken veel samen thuis geweest. Met elk onze eigen bezigheden: ik aan de laptop in het zolderkamertje, jij idem dito in de woonkamer. Daar zitten 33 treden tussen en zo heb ik toch het gevoel dat ik naar mijn werk ga, de trap op. Om die afstand ben ik blij! Ik leef echt mee met de koppels die telewerkend op elkaars lip zitten en bovendien voor hun kinderen thuisonderwijs moeten organiseren. Nee, hier is het doenbaar en rustig. Ik ben blij met die ruimte, maar vind het wel erg leuk om samen te lunchen en een woordje te wisselen tijdens de pauzes.
Jij neemt ruimte voor jezelf door je wandelingen met vriendinnen of je verdwijnt in een boek. Mijn “eigen ruimte” ligt in het tuinproject aan hal 5, het snoeien en hakselen in eigen tuin, het wekelijkse bezoekje aan mijn moeder.
Samen werken doen we ook, in ons engagement voor Encounter, zoals deze blog en de Boost je relatie webinarreeks. Het is best veel maar het lukt ons. Ik moet bekennen dat ik bang was voor de to do’s die je in je hoofd hebt (voor mij). Dat ze te pas en te onpas zouden opduiken. Maar nee, het valt mee. Je laat me de ruimte om ze op te pakken als het me past. Dankjewel daarvoor!
Aandacht geven en krijgen, daarvoor hebben we nu veel kansen, continu. Maar die kansen grijpen en er goed mee omgaan is wat anders. Zo wil ik ’s ochtends graag snel beginnen werken, zelfs voor 9 uur. Terwijl jij soms nog wat langer aan de ontbijttafel wil zitten en praten. En als ik op de middag of om 17 uur voorstel om een wandeling te maken ben jij druk bezig met je opleiding of in de keuken. Afstemmen en vooral onszelf die ontspanning gunnen, het is niet evident. Dan flitst het wel eens door mijn hoofd: “Waarom heeft ze nu geen tijd voor mij?”
Liefs, Jan
Lieve Jan,
Het klinkt als de logica zelve en doet me aan de goede raad van mijn zus denken bij ons trouwen. Het beeld van zand dat door je vingers glipt als je het te krampachtig vasthoudt. Maar zo simpel is het toch niet, zeker in coronatijden. We zijn gewoonweg veel meer samen thuis en op zich is dat fijn. Ik ben al helemaal gewoon aan ons ochtendritueel. Rust, tijd, aandacht bij het ontbijt.
De laatste weken merk ik bij mezelf een zekere rusteloosheid. Ik voel de drang om uit te breken. Maar ik merk dat ik mezelf eigenlijk een beetje gevangen heb gezet in mijn werklijstje. Er is niemand die me tegenhoudt om de telefoon te nemen en eens af te spreken met de vriendinnen, maar ik bel hen niet. Het “wandelen” heb ik precies gehad. Lusteloosheid overvalt me dan en ik verdwijn in lezen voor mijn eindwerk. Kortom ik gun mezelf dan geen ruimte.
Maar laat me focussen op jou aandacht en ruimte geven. Op zich loopt dat wel goed denk ik. Jij hebt je tuin(en)n waar jij je in uitleeft en in opgaat. Er zijn bij mezelf wat gemengde gevoelens al naargelang mijn stemming, gemoedstoestand van het moment. Soms wuif ik je vrolijk uit en voel ik ruimte voor mezelf. Jij jouw ruimte, dan heb ik automatisch de mijne. Die ik al naargelang het moment zelf invul. Soms voel ik me alleen gelaten, eenzaam. Dan wou ik maar dat we samen iets deden. Het heeft alles te maken met in balans zijn, evenwicht, we hebben beide nodig. Input van buitenaf. Dat zijn geen grootse dingen, maar ze leveren wel gespreksstof op die ons weer verbindt. Ruimte heeft voor mij vooral de bijklank van vrijheid en frisse lucht, nieuwe impulsen, energie en mezelf zijn. Of beter gezegd, andere facetten van mezelf aan bod laten komen.
Aandacht van jou daar koester ik me in, die laat me spinnen als een poes. Afgelopen week kan ik daar zeker niet over klagen. Zoals altijd zijn het de kleine dingen die het doen: een knuffel, een streeltje, boeiende gesprekken, een bloemetje, een fijne vrijpatrij. Die aandacht van jou geeft me grond onder de voeten, maakt dat ik me steviger voel, vrolijker ook en ondernemender. Merci daarvoor.
Liefs
Leen
Met deze blogpost laten we jullie voor een stukje proeven van de dialoogmethode. Probeer het zelf ook eens! Je schrijft elkaar een brief, daarna lees je brief voor aan je partner. Je geeft je brief af waarna je partner rustig de tijd heeft om de brief zelf nog een keer te lezen. Daarna ga je bij elkaar peilen naar zijn/haar gevoelens. Geen waarom-vragen, wèl belevingsvragen. Je zal zien dat je nét dat ietsje meer connectie hebt.
Encounter Vlaanderen organiseert webinars, ervarings-weekends en workshops voor koppels. Op zo’n weekend gaan we op zoek naar die klik van het begin. We helpen jullie door je een nieuwe manier van communiceren aan te bieden die zeer effectief is. Verschillende thema’s komen aan bod. Geef opnieuw richting aan jouw relatie, júllie relatie! Voel je vrij, los van de sleur en verbonden met elkaar. Het weekend doe je écht samen. Je hoeft niets in een groep te doen. Er zijn geen therapeuten. Een beproefd concept dat zeer effectief is en jullie op het spoor van verbondenheid zet.
Zin in meer? Neem een kijkje op de website en boek alvast een weekend van ‘Samen naar meer’. Naast weekends voor koppels vind je er ook een specifiek aanbod voor jongeren.
Liefde en meer 