Hoe omgaan met negatieve gevoelens?
Lieve Jan,
Afgelopen week is het toch wat spartelen, zwemmen tegen de stroom op. Want we kunnen er niet omheen, die verdomde cijfers zijn aan het stijgen. Als ik naar het nieuws kijk en het beeld van de stijgende curve zie, bekruipt me dan ook de onrust. Het voelt verstikkend. Komt er dan nooit een einde aan? De onlust bekruipt me en ik zet mezelf gevangen in ons huis. Mijn “escape” is duiken in het werk, zo hoef ik niet stil te staan, na te denken over die stijgende cijfers. Mijn geest wordt opgeëist door allerlei vragen: Hoe ga ik in ’s hemelsnaam dat eindwerk vorm geven? Of het maken van een mooie powerpoint voor een vorming, een kahoot poll creëren etc. Afleiding genoeg op mijn p.c.! Maar niettemin kan ik niet verhinderen dat onrustige flarden af en toe door mijn hoofd vliegen. Waar is het licht aan het einde van de tunnel hé?
Toegegeven het weer werkte afgelopen week ook niet echt mee. Maartse buien in volle glorie: zon, hagel, regen, grijzigheid. Het passeerde allemaal, met als gevolg dat ik naar de telefoon greep voor een uitgebreide babbel met mijn vriendin in plaats van een wandel-afspraak. De somberte sloop zo af en toe wel binnen, en ik kreeg ook last van uitstelgedrag. Gelukkig was jij er dan wel om me aan te porren. “Zet die vragenlijst nu op papier Leen!” Ik had echt jouw tegenover nodig om uit de impasse te geraken. Soms lijk ik echt op een klein kind dat een ultimatum nodig heeft, daar schaam ik me wel wat voor, maar tegelijkertijd ben ik blij dat je me dat duwtje in de rug geeft op zo’n moment. Dat kleine stapje in het eindwerk “vragenlijst af”, brengt beweging, goesting en verwachting want de volgende stap lonkt.
Samen zijn op wat voor manier ook, doet me deugd en kan negativiteit doen keren. Deze week waren er alweer heel wat zoom meetings samen met jou. Besprekingen waar toekomst in de lucht hing en plannen gemaakt werden. Op een gemoedelijke manier, met ook wat humor, heerlijk! Luchtigheid brengt letterlijk lucht in onze longen en in onze geest.
Tegengif voor negativiteit is de wetenschap dat het hoe dan ook lente en zomer wordt. Dat Astrid en Lucas zullen trouwen in augustus. Dat Ewoud gaat stappen. Dat Dauwe gaat surfen. Dat onze kinderen volgende zondag in onze tuin samen zijn rond het vuur. Samen koken in aloude conviviumstijl (een familie traditie van samen koken waarbij iedereen meedoet. De uitdaging is: iets maken wat je nog nooit hebt gekookt). Ik kijk ernaar uit!
Na regen komt zonneschijn, dat is niet zomaar een gezegde, het is een feit. Het op en neer gaan van de cijfers, van positief naar negatief, is lastig maar hoorde ik daar Mustafa Kör onze nieuwe dichter des vaderlands , vanmorgen op de radio niet zeggen dat literatuur hem gered had en dat de handicap hem een kans gegeven heeft? Er zit niks anders op dan corona zo te bekijken. Erdoor moeten we met zijn allen.
Liefs
Leen
Liefste Leen
Tja je hebt ze in gradaties hee, negatieve gevoelens. Bij mij gaat dat van irritatie omdat ik op een treinreis naar Brugge anderhalf uur last heb van een aangedampte bril wegens mondmasker. Tot somberheid over de vraag of het nog goed komt met onze beschaving, die soms oh zo brutaal omgaat met mens en natuur.
Wat zie ik me dan doen? Inwendig foeteren op dat mondmasker, wanhopig zuchten bij de zoveelste misdaad of domme beleidsbeslissing. In mijn hoekje kniezen als ik maar weinig aandacht krijg van jou. Voor die gevoelens schaam ik me van nature, want er is me geleerd dat ik flink moet zijn. Vandaar de neiging om ze in te slikken, opzij te schuiven. Op het Encounter weekend, ondertussen 19 jaar geleden, was de grote ontdekking voor mij dat die schaamte niet hoeft. Dat boosheid, angst, verdriet er gerust mogen zijn, als knipperlichtjes die aangeven “er is iets niet in orde, kijk ernaar. Wat is de oorzaak, hoe ga je die wegnemen of veranderen?” Sinds dat weekend durf ik meer dan vroeger te zeggen wat me op de lever ligt. Te vertellen wat er in me omgaat als iemand vraagt “Oe ist?” Mijn onmacht en onzekerheid te delen met jou, met anderen. Vroeger was ik bang dat ik daardoor jouw liefde, hun vriendschap of respect zou verliezen. Nu niet meer, ik weet me bemind en aanvaard, met mijn kleine kantjes erbij. Praten, in dialoog gaan, helpt me echt om negativiteit in te dijken, om te draaien. Want kijk, jij vertelt me dan dat je er soms ook de pest in hebt en we kunnen erom lachen. Of die ander zegt me ” Sorry, ik had niet door dat je daar een probleem mee hebt. Laten we het anders aanpakken!” En zoveel mensen delen al het mooie en positieve dat ze tegenkomen. Soms nodigen ze me uit om eraan mee te werken. Dat helpt me echt: positieve projectjes die op kleine schaal het verschil maken en positieve gevoelens een boost geven.
Liefs
Jan
Met deze blogpost laten we jullie voor een stukje proeven van de dialoogmethode. Probeer het zelf ook eens! Je schrijft elkaar een brief, daarna lees je brief voor aan je partner. Je geeft je brief af waarna je partner rustig de tijd heeft om de brief zelf nog een keer te lezen. Daarna ga je bij elkaar peilen naar zijn/haar gevoelens. Geen waarom-vragen, wèl belevingsvragen. Je zal zien dat je nét dat ietsje meer connectie hebt.
Encounter Vlaanderen organiseert webinars, ervarings-weekends en workshops voor koppels. Op zo’n weekend gaan we op zoek naar die klik van het begin. We helpen jullie door je een nieuwe manier van communiceren aan te bieden die zeer effectief is. Verschillende thema’s komen aan bod. Geef opnieuw richting aan jouw relatie, júllie relatie! Voel je vrij, los van de sleur en verbonden met elkaar. Het weekend doe je écht samen. Je hoeft niets in een groep te doen. Er zijn geen therapeuten. Een beproefd concept dat zeer effectief is en jullie op het spoor van verbondenheid zet.
Zin in meer? Neem een kijkje op de website en boek alvast een weekend van ‘Samen naar meer’. Naast weekends voor koppels vind je er ook een specifiek aanbod voor jongeren.
Liefde en meer 