anders

Lieve Jan,

Anders zijn en blijven we, in onze manier van plannen en omgaan met verwachtingen en inlevertermijnen. Als het aan mij ligt, plannen we ruim voldoende tijd in, jij bent eerder de man van de laatste minuut. Onder wat druk presteer jij het best maar ik begin dan op een radeloos muisje te lijken. Ik begin naarmate de tijd verstrijkt te sudderen als een snelkookpan en af en toe floept de frustratie eruit. Mijn flitsgedachte: “Als ik niks zeg, zal je zien, dan komt er niks van!” Ik ben boos, trek me terug in stilzwijgen, wat niet de beste optie is…

Maar ons anders zijn is soms ook wel een cadeau. Als de zaken niet lopen zoals verwacht, als er onverhoeds kritiek komt over de manier waarop we de dingen aanpakken ga jij in de rationele modus. Jij zet de feiten op een rijtje, terwijl ik eerder geschrokken stil word en met scherpe blik aan zelfonderzoek doe. Ik voel me schuldig en bedenk: ” Ja daar heb je het weer Leen, je bent te impulsief en voortvarend geweest.” Mijn spirit en goede humeur worden aangetast, ik ben boos en verdrietig tegelijkertijd. Ik laat stoom af bij jou maar doe berouwvol mijn taakjes. Ik trek het boetekleed aan. Jouw rationaliteit is dan een goed tegengewicht en zet de dingen in perspectief.

Verschil is er zeker in onze manier van zijn. Jij avondmens, ik ochtendmens. Maar ik wil naar de rijkdom kijken die je me brengt. Dan zie ik: de fotograaf, de zorgzame tomatenkweker, de geduldige vriend, de grappenmaker, de man van het praatje, de dromer, de handen uit de mouwen man. Blij toe, ondanks, dankzij al dat schaven en schuren dat we doen. Maar zonder wrijving geen glans toch?

Liefs

Leen

Liefste Leen,

Een domein van verschil is de mate van engagement en daar botsen we geregeld op. Waar ik vind: “We doen al genoeg!” zeg jij: “We kunnen nog dit of dat doen.” Ik voel dan boosheid en frustratie. Mijn flitsgedachte: “Kan ze nu nooit stoppen? Wanneer is het genoeg en goed genoeg?” Soms ga ik over de schreef zoals vorige week toen ik uitriep: “Als ik plezier wil hebben, moet ik daar zelf voor zorgen.” Dat kwam hard aan bij jou, ik voel spijt en schaamte over mijn woede. Die uitbarsting was – op een foute manier- een reflex om mijn grenzen te trekken. Ik wil dat je me graag ziet om wie ik ben, niet om wat ik allemaal doe voor de goede zaak.

Anders was jij deze week in het omgaan met het verdriet, de pijn en het verlies die je tegenkomt in jouw werk. Ik, ik loop daarvan weg, ik zou jouw job niet aankunnen en bewonder je voor jouw inzet. Deze week kon je me vertellen over hoe een patiëntje en zijn ouders het naderende einde beleven. Hoe er aanvaarding en afronding kwam en hoe ze dat spiritueel beleefden. Dat was voor mij een geschenk, het liet me het schone en krachtige ervaren. En kan inkomen in jouw uitspraak: “Er zijn ook fijne momenten tussen al die zorgen, door de waarachtigheid en verbondenheid die mensen dan soms -niet altijd- kunnen waarmaken.” Tevredenheid voel ik, dat ik tijd en ruimte kon maken om te luisteren. En dankbaarheid omdat dit delen tussen ons op een of andere manier iets geeft op spiritueel vlak. Ik denk aan de diverse overlijdens en ziekteberichten die op ons afkomen. Mensen die we kennen, appreciëren, graag zien… verkeren in nood, net als hun families. Dan ons terug te vinden met ons vertrouwde Onze Vader, dat we aarzelend samen bidden. De woorden krijgen zo een bijzondere betekenis. Stap voor stap werken we zo aan onze spirituele wereld.

Liefs

Jan

Onze Vader, die in het diepste van Uw mensen zijt, Uw naam worde steeds meer Liefde. Levend door en tussen ons, als teken van Uw rijk. Laat ons Uw wil ontdekken, in het werk met mensen, aan een nieuwe aarde van geluk voor allen. Geef ons het besef dat brood voor allen dagelijkse opdracht is. En waar wij falen of ontmoedigd zijn, wees steeds opnieuw voor ons vergeving, in het herhaald vergeven aan elkaar. En leid ons heen, door onmacht en door angst, op onze tocht naar U, met Jezus onze Heer.

Amen

Met deze blogpost laten we jullie voor een stukje proeven van de dialoogmethode. Probeer het zelf ook eens! Je schrijft elkaar een brief, daarna lees je brief voor aan je partner. Je geeft je brief af waarna je partner rustig de tijd heeft om de brief zelf nog een keer te lezen. Daarna ga je bij elkaar peilen naar zijn/haar gevoelens. Geen waarom-vragen, wèl belevingsvragen. Je zal zien dat je nét dat ietsje meer connectie hebt.

Encounter Vlaanderen organiseert webinars, ervarings-weekends en workshops voor koppels. Op zo’n weekend gaan we op zoek naar die klik van het begin. We helpen jullie door je een nieuwe manier van communiceren aan te bieden die zeer effectief is. Verschillende thema’s komen aan bod. Geef opnieuw richting aan jouw relatie, júllie relatie! Voel je vrij, los van de sleur en verbonden met elkaar. Het weekend doe je écht samen. Je hoeft niets in een groep te doen. Er zijn geen therapeuten. Een beproefd concept dat zeer effectief is en jullie op het spoor van verbondenheid zet.

Zin in meer? Neem een kijkje op de website en boek alvast een weekend van ‘Samen naar meer’. Naast weekends voor koppels vind je er ook een specifiek aanbod voor jongeren.

Blog volgen