vrijheid

Hoe ga ik om met mijn behoefte aan vrijheid en wat beleef ik daarbij?

Liefste Leen,

Dat is geen gemakkelijke vraag want er komen ineens heel wat vraagtekens bij. Wat is vrijheid? Heb ik vrijheid echt nodig en vind ik die dan? Mijn eerste reflex is: “Dat zit wel goed.” Ik kan gaan en staan waar ik wil, heb veel bewegingsvrijheid in mijn werk en privébestaan. Moest er me constant gezegd worden wat ik moet doen en hoe, dan zou ik opstandig en boos worden. Maar dat is nu niet en daar ben ik blij om. Het vele thuiswerken laat me toe om flexibel met mijn tijd om te springen. En af en toe op te staan, los van het computerscherm en wat te bewegen. Niet urenlang vastgepind op een stoel te moeten zitten, daar ben ik blij en dankbaar om.

Anderzijds moet het werk wel gedaan worden en leg ik zelf geregeld teveel werk op de plank. Omdat ik het wel graag wil doen en de resultaten wil zien, vanuit mijn drang om de wereld een beetje beter te maken. Daar haal ik veel eigenwaarde uit, maar het geeft soms een onvrij gevoel. Het is alsof ik en wij twee altijd bezig moeten zijn. Dan kan ik soms zuchten en mezelf verwijten dat ik me teveel op de hals heb gehaald. Vooral als ik op facebook de mooie foto’s zie van al die mensen die een weekendje aan zee zijn of in de Ardennen en zich enorm lijken te ontspannen, volop genietend. Ja daar kan ik jaloers op zijn. Wat zie ik me doen? Ik ontsnap geregeld voor kleine momentjes van vrijheid. Even de tuin in als het licht mooi is, om foto’s te maken. Even op mijn stoeltje bij de bijenkast zitten en hun bedrijvigheid bewonderen. Jou vragen: “Gaan we nog eens naar de film?” en dat ook doen diezelfde avond.

Tussen ons is vrijheid: elkaar ruimte laten en tegelijkertijd ons laten kennen aan elkaar. Door te vertellen wat ons bezig houdt en hoe we dat beleven. Vaak blijkt dat op een doodnormale dag we elk op onze manier veel beleven en voelen, maar dat niet delen met de ander. Ik doe dat niet zo spontaan, bijvoorbeeld het overlijdensbericht van een jonge vrouw dat ik tegenkwam op facebook. Het greep me aan en hield me bezig, maar ik vertelde er niets van. Ik was er stil van en dat maakte me “onvrij” naar jou toe. Ik besef nu dat erover spreken me had kunnen bevrijden.

liefs

Jan

Lieve Jan,

Spontaan denk ik aan de aardappeloogst gisteren. Waar jij me zegt wat te doen. Ik voelde onmiddellijk verzet en opstandigheid. Het is dat kantje van mezelf dat zegt: “Ikke doen!” als een tweejarige peuter. Dat kantje maakt dat ik soms moeilijk tussen de lijnen loop en een beetje eigenzinnig ben. Ongetwijfeld kreeg ik dat van thuis uit mee waar de mantra “Denk kritisch en wees creatief” met de paplepel werd ingegeven. Gewoon door de praktijk, ik heb niet anders geweten dan dat mijn vader knutselde in de kelder. Prachtige sinterklaas cadeautjes, inventieve oplossingen voor de wafelbak van de scouts, mooi gesmede kandelaars etc vloeiden daaruit voort. Kijk wat je hebt en ga ermee aan de slag. Dat heb ik van thuis uit geleerd. Zo kook ik, en ik vind dat heerlijk. Zo heb ik een goed gevulde knutselkast waar ik vanalles uit kan toveren. Creatief en onafhankelijk denken dus, in overdrive geeft dat opstandigheid tegen autoriteit. Ik sta op mijn vrijheid en autonomie en verdraag dus niet zo goed als iemand me zegt wat ik moet doen. Anderzijds ben ik wel een groepsdiertje en zal ik veel doen om de groep te laten functioneren, ook dat kreeg ik van thuis uit mee. Het is een eeuwig spanningsveld waar ik mee worstel op het werk en ook tussen ons speelt mijn behoefte om zelf te bepalen me soms parten (aardappelveld). Maar mijn behoefte aan verbondenheid met jou houdt de zaak meestal in evenwicht.

Ik vind het heerlijk om met jou te sparren. Al denkend en sprekend met jou voel ik beweging en vrijheid. Dat is ook wat ons in eerste instantie samenbracht, bedenk ik nu. Ik werd aangetrokken door je onafhankelijke en eigenzinnige geest. Jij was niet bang om standpunten in te nemen tegenover de groep. Samen debatteren, denken én doen, beetje buiten de lijntjes kleuren, ja dat trok me aan. In ons samenleven zoveel jaren later herken ik dit nog steeds. We gaan voor een stuk alleen onze weg. Jij met je ecologische engagementen, ik minder duidelijk misschien, in het zorgen. Ik besef nu, al schrijvend, dat ik best wat “vrijer” zou kunnen handelen. De hinderpaal daarvoor zit vooral in mezelf. Ik ben vaak bang en aarzelend en heb de uitdaging of een duwtje in de rug van jou nodig. Ik voel me bij die vaststelling lichtje teleurgesteld en ontevreden met mezelf. Kop op, activeer jezelf Leen! Concreet neem ik me voor om deze week mijn wandelschoenen aan te trekken en de natuur in te trekken.

Pff. Mijn brief meandert nogal van het ene naar het andere. Vrijheid eis ik graag op maar eigenlijk ben ik, gedraag ik me niet altijd zo vrij. Ik ben meer gebonden aan mijn eigen angsten dan ik zelf spontaan wil toegeven. Vrijheid in verbondenheid is wat ik nodig heb. Verbonden in de eerste plaats met jou, maar ook verbonden met de schoonheid, creativiteit van mensen en natuur. Ik kan maar goed functioneren als ik me gedragen weet: door het team op het werk, door de gemeenschap van vrijwilligers, door jou en onze kinderen in de familie.

liefs

Leen

Foto door Pixabay op Pexels.com

Met deze blogpost laten we jullie voor een stukje proeven van de dialoogmethode. Probeer het zelf ook eens! Je schrijft elkaar een brief, daarna lees je brief voor aan je partner. Je geeft je brief af waarna je partner rustig de tijd heeft om de brief zelf nog een keer te lezen. Daarna ga je bij elkaar peilen naar zijn/haar gevoelens. Geen waarom-vragen, wèl belevingsvragen. Je zal zien dat je nét dat ietsje meer connectie hebt.

Encounter Vlaanderen organiseert webinars, ervarings-weekends en workshops voor koppels. Op zo’n weekend gaan we op zoek naar die klik van het begin. We helpen jullie door je een nieuwe manier van communiceren aan te bieden die zeer effectief is. Verschillende thema’s komen aan bod. Geef opnieuw richting aan jouw relatie, júllie relatie! Voel je vrij, los van de sleur en verbonden met elkaar. Het weekend doe je écht samen. Je hoeft niets in een groep te doen. Er zijn geen therapeuten. Een beproefd concept dat zeer effectief is en jullie op het spoor van verbondenheid zet.

Zin in meer? Neem een kijkje op de website en boek alvast een weekend van ‘Samen naar meer’. Naast weekends voor koppels vind je er ook een specifiek aanbod voor jongeren.

Blog volgen

Plaats een reactie