augurken

Het is 7 uur ’s morgens en ik ben al wakker voor de wekker afloopt. Mijn hoofd gaat tekeer terwijl ik de mentale checklist doorloop van wat er vandaag allemaal moet gebeuren. John is buiten westen. Hij is uitgeput van de fysieke en mentale inspanning van de afgelopen week om voor zijn ouders te zorgen, terwijl hij hen hielp met het uitzoeken en inpakken van hun levenslange bezittingen. Nu is het verhuisdag, de dag dat ze samen aan hun laatste hoofdstuk in het begeleid wonen beginnen. De melancholie in de lucht is verstikkend.

Vandaag is de laatste kilometer van de marathon die twee maanden geleden begon toen de beslissing om te verhuizen werd genomen. Pa’s dementie was zo ver gevorderd dat mam niet langer in staat was om voor hem te zorgen. Sindsdien hebben mijn broers en zussen elk weekend, op één na, doorgebracht met de voorbereiding van deze dag. Op dit moment lijkt de laatste kilometer bergopwaarts te gaan omdat de stress van de situatie en het gebrek aan slaap van de afgelopen week zijn tol heeft geëist.

Daarnaast hebben we drie jongvolwassen kinderen die belangrijke beslissingen in hun leven nemen en ons om raad vragen. Onze oudste, die herstellende is van een stukgelopen langdurige relatie, besloot terug naar school te gaan nadat hij tijdens de covid-19 lockdown enkele weken werkloos was geweest. Ons middelste kind, dat onlangs 26 is geworden, had hulp nodig om zich een weg te banen door het doolhof van verzekeringsopties. Onze jongste, een reisagent, heroverweegt haar beroepskeuze nadat haar sector op de knieën werd gedwongen door het coronavirus. Ze overweegt terug naar huis te verhuizen en een hogere opleiding te volgen. Ook al zijn ze volwassen, ze hebben nog steeds onze steun, aanmoediging en wijsheid nodig en verdienen die ook.

En waar staan wij dan? We zijn een sandwich geworden, uitgeknepen aan beide uiteinden terwijl het leven een hap uit ons neemt. We hebben gelukkig ontdekt dat er 4 “augurken” zijn die ons broodje smakelijker kunnen maken.

Er zijn momenten geweest dat we bezweken onder de druk van de sandwich en kortaf waren tegen elkaar. Op die momenten hebben we geleerd om ons te verontschuldigden en om vergeving te vragen, zodat we samen verder kunnen.

Er zijn andere momenten waarop de druk ons juist dichter bij elkaar heeft gebracht, omdat we elkaar vasthielden en spraken over wat er gebeurde en hoe we erop reageerden. Open, eerlijke en frequente communicatie is de sleutel geweest om ons bij elkaar te houden in een tijd waarin we gemakkelijk uit elkaar hadden kunnen groeien.

We verdubbelden onze inspanningen om de last te verlichten wanneer een van ons aanvoelde dat de ander zijn grens bereikt had.

Tenslotte hebben we tijd genomen om ons te ontspannen door geplande kampeer- en kajaktochtjes NIET af te zeggen. Dit hielp ons om los te laten en samen plezier te maken, en zo positieve herinneringen te creëren tijdens een zeer moeilijke periode in ons leven.

Door deze 4 “augurken” aan onze boterham toe voegen, werd ons samenleven pittiger en smaakvoller! We konden als koppel groeien tijdens deze stressvolle periode in ons leven.

John & Julie van thecouplespost

Encounter Vlaanderen organiseert webinars, ervarings-weekends en workshops voor koppels. Op zo’n weekend gaan we op zoek naar die klik van het begin. We helpen jullie door je een nieuwe manier van communiceren aan te bieden die zeer effectief is. Verschillende thema’s komen aan bod. Geef opnieuw richting aan jouw relatie, júllie relatie! Voel je vrij, los van de sleur en verbonden met elkaar. Het weekend doe je écht samen. Je hoeft niets in een groep te doen. Er zijn geen therapeuten. Een beproefd concept dat zeer effectief is en jullie op het spoor van verbondenheid zet.

Zin in meer? Neem een kijkje op de website en boek alvast een weekend van ‘Samen naar meer’. Naast weekends voor koppels vind je er ook een specifiek aanbod voor jongeren.