energie

In de lente bruist de natuur van levenskracht en energie. Hoe zit het met mijn/onze levenskracht en energie? Wat beleef ik bij mijn antwoord?

Liefste Leen,

Meteen komt me het beeld voor ogen van de erwtenplantjes in de leerpluktuin: thuis opgekweekt, zorgvuldig uitgeplant, en toen werden ze platgeslagen door storm en sneeuw. De tuiniers kijken wanhopig en vragen of die plantjes vervangen moeten worden. Dan ben ik blij te kunnen zeggen: “Kijk goed naar de groeipunt, er komen al nieuwe blaadjes!”

Geshockeerd en teneergeslagen ben ik door de oorlog in Oekraïne. Zoveel kwaad, zoveel leed, dood en vernieling. Hoe is dat mogelijk? Waar gaat de mensheid naartoe? Het bepaalt me meer dan ik zou willen, het maakt me verdrietig en ook wel boos. In de lente wil ik zorgeloosheid, blije lichtheid, bruisende activiteit. De oorlogsbeelden zijn brute spelbrekers!

Toch zijn er lichtpuntjes, die alle te maken hebben met ontmoeting. Samenkomen doet me goed en brengt het goede. Zo leidde een vergadering over internationale samenwerking in de gemeente tot financiële steun aan hulporganisaties in Oekraïne en we organiseren later dit jaar een lezing over “Vrede en inclusie”.

Deze week hadden we een efficiënte maar vooral ook warme teamvergadering om het spirit weekend voor te bereiden. Wat was het fijn om samen de rit te maken naar onze teamgenoten Ger en Bie, bij hen zijn gaf ons nieuwe verbondenheid. Zeer welkom, want eerder die dag was er veel ergernis geweest tussen ons. Het samenzijn hielp me om dat te relativeren en ik nam me voor om beter te doen, de stap naar jou toe te zetten.

En gisteren ging het in de tuiniersgroep over “actieve hoop”: hoe ook uit het uitzichteloze, uit trauma’s en verlies, mensen toch weer recht kunnen krabbelen. Jaren geleden had iemand me daarover gesproken en kijk, net nu ik het nodig heb brengt een medetuinier het ter sprake. Toeval? Ik dacht het niet. Mensen ontmoeten brengt me dikwijls op het spoor van levenskracht en energie. Ik voel me dankbaar en blij verwonderd voor al die lichtpuntjes die ik mag tegenkomen. Ik voel me opgeroepen om ze dan ook echt te willen zien en ermee aan de slag te gaan.

liefs

Jan

Lieve Jan,

De zon schijnt uitnodigend vandaag: het vroege ochtendlicht, onze kanaries die vrolijk fluiten, de voorjaarsbloeiers in de tuin, de bloesemende perelaar: alles zegt “het is lente”. Maar lente dat zijn ook de aprilse grillen van afgelopen week: grijze regen en windvlagen. De lente bruist onstuimig! Leven zit erin en dat leven is redelijk onvoorspelbaar maar toch ook voorspelbaar. Kijkend naar mezelf in de afgelopen weken zie ik ook die mix. De stevigheid en de werklust en het rusteloze piekeren. Ik heb graag dat de dingen vooruit gaan en vind het fijn om op te gaan in een opdracht. De verschillende bordjes in de lucht houden, het dansen der dingen, daar kan ik van genieten. Ik ben dan een bezig bijtje, maar een bijtje dat ook van zijn vrijheid en onafhankelijkheid houdt! Zo af en toe kom ik stekelig uit de hoek. Ik zoek de eenzaamheid nogal eens op. Het doet me dan deugd om te verdwijnen in een boek, dat laadt mijn batterijen op. Deze week was er ook veel muziek, er speelt immers de classics top 1000 op radio 1 en die hield me gezelschap tijdens de lange autoritten voor mijn werk.

Maar het onstabiele, de aprilse grillen, die zaten ook wel in mijn week. Zorgen en verdriet nemen me mee. Ik lig te piekeren en slaap rusteloos met gedachten die heen en weer schieten van angst naar vertrouwen en weer terug. De zon van vandaag helpt me dan wel en weet je ik las het gisteren nog in “Atlas of the heart” van Brené Brown: een mens kan niet zonder hoop en hoop daar kan je actief achteraan gaan. Voor mij hangt dat samen met levensenergie en mezelf voeden. Ik ben dan blij met mijn rusteloze natuur, die me misschien veel laat piekeren maar die me ook laat zoeken en vinden.

Hoe zit het met de levensenergie tussen ons? Die is er, maar met vallen en opstaan! Ook hier zie ik de zon en de onstuimige onvoorspelbaarheid van de lente. Grijze regendagen waarin we de routine de overhand laten nemen; winderige dagen waar we plotsklaps van de ene ergernis in de andere vallen. Dan loert conflict om de hoek. Die buien, de grijze routine en de onstuimige ergernissen en conflicten maken me triest. Het wordt me dan bang om het hart en het piekeren begint… Mijn verlangen naar meer suddert, suddert bij ons allebei. Nu is het de ene, dan weer de andere die kiest om te beminnen. Wat me afgelopen week geholpen heeft was onze teambijeenkomst voor het Spirit-weekend dat we eind deze maand geven. Het warme onthaal, het vertrouwen van hen in ons, dat gaf mij energie en vertrouwen. Energie om in de eerste plaats stil te staan bij mijn verlangen en van daaruit te handelen naar jou. Dat verlangen om terug meer wij/ons te kunnen zijn. Die ons, dat is onze relatie als derde in het spel zeg maar. Dat maakte dat ik dat ikkige van mezelf kon loslaten. Dat deed ik vanmorgen heel bewust tijdens ons vrijen. Ik weet niet of jij dat voelde, maar voor mezelf maakte dat wel een verschil.

Ik wil me niet laten bepalen door mijn piekergedachten en angsten over ons. Die onheilsgedachten helpen me niet verder, ze verlammen me soms en zijn directe aanleiding tot passiviteit. Ik hoop dat vast te kunnen houden. Ik voel me hoopvol en tevreden, dankbaar met mijn ietwat koppige rusteloosheid. Verbonden met mezelf kan ik reiken naar jou, naar ons.

liefs

Leen

PS: er zijn plaatsen vrijgekomen op het spirit-weekend, voor 2 koppels of schrijf-duo’s die reeds een Encounter-basisweekend volgden. Het is op 30 april en 1 mei in de De Kuizerij in Affligem. Interesse? meer info & inschrijven: info@encountervlaanderen.be

Encounter Vlaanderen organiseert webinars, ervarings-weekends en workshops voor koppels. Op zo’n weekend gaan we op zoek naar die klik van het begin. We helpen jullie door je een nieuwe manier van communiceren aan te bieden die zeer effectief is. Verschillende thema’s komen aan bod. Geef opnieuw richting aan jouw relatie, júllie relatie! Voel je vrij, los van de sleur en verbonden met elkaar. Het weekend doe je écht samen. Je hoeft niets in een groep te doen. Er zijn geen therapeuten. Een beproefd concept dat zeer effectief is en jullie op het spoor van verbondenheid zet.

Zin in meer? Neem een kijkje op de website en boek alvast een weekend van ‘Samen naar meer’. Naast weekends voor koppels vind je er ook een specifiek aanbod voor jongeren.