cirkel

Over leven en dood en de circle of life. Ochtendlijke schrijfsels en bedenkingen werden een intens moment van dialoog. Spreken over verlies, dood en wat de essentie van het leven kan zijn… Het is moeilijk in woorden te vatten. Hoe dieper je kijkt, hoe meer je merkt dat het ons beroert, een niet zo evident gesprek op een zonnige zondagochtend.

Jan: Arno is overleden, vreemd genoeg is mijn eerste gevoel een lichte ergernis over de mediatisering. Als er een B.V. sterft is het groot nieuws dat naar mijn gveoel net iets teveel uitgemolken wordt. Soms gaan de media te ver in het lospeuteren van emotie bij vrienden of kennissen van de overledene. Anderzijds komen zo het lijden en sterven voor het voetlicht en dat is goed want er hangt een taboe rond en stilzwijgen, ook bij mezelf.

Zo was ik gisteren bij vrijwilligers in Nederland en iemand verwees naar een tuinbezoek dat Wil nog mee georganiseerd had. Het lag op mijn lippen te zeggen: “Jammer dat hij er vandaag niet bij is, ik mis hem.” Maar ik zei niets en miste zo de kans om hem te gedenken. Op de terugreis hoorde ik het nieuws over Arno en kijk, nu schrijf ik toch over Wil. Toeval of niet?

“na een lange strijd.” Dat deed me terugdenken aan mijn vader, voor wie de dood een verlossing was uit zijn pijn. Hoe machteloos ik daarnaast stond, hoe de woorden me ontbraken om mijn verdriet uit te drukken. Hoe ik gelukkig troost en steun vond bij Leen in die eerste uren en dagen. Dat heeft me toen enorm geholpen om overeind te blijven.

En ik? Hoe zal ikzelf gaan als het zover is? Die vraag komt onvermijdelijk in me op en maakt me bang. Het is onontgonnen terrein en eigenlijk wil ik dat voorlopig zo houden, ik ben daar niet aan toe. Ik hoor Arno’s raspende stem in het Oostends: “’s Ochtends wakker worden en ik voel dat ik leef. Dan peins ik: God als gij bestaat, merci!” en “Ik ben niet bang voor de dood. Strooi mijn as maar in de zee.” Voor hem is de cirkel rond en dat geeft me vreemd genoeg hoop dat het mij ook wel zal lukken. Maar eerst graag nog lang en veel beleven!

Leen: Een vreemde zondagochtend als ons ontbijt gelardeerd wordt met muziek en uitspraken van Arno. De dood en het leven aan de ontbijttafel zeg maar. Het raakt natuurlijk omdat hier iemand aan het woord is die heel duidelijk weet dat de dood voor de deur staat. Mijn gedachten gaan naar Sanne: “en alleen is leven leven als het tot de dood ontroert” stond er op haar kaartje. Schoon, puur, een beetje wild en onstuimig het leven indrinken. Dat was Sanne. Als ik aan haar denk dan zie ik verwondering, naïviteit, schoonheid, hoop en durf. Kwetsbaarheid natuurlijk en dan klinkt het lied van Catalijne in mijn hoofd. Ik wil graag met dezelfde gretigheid en verwondering naar het leven kijken.

Zie de kleuren, voel en ruik alle geuren

Verlicht je dalende schouders,
Kijk niet terug, maar reik ver vooruit
Want de wereld geeft zoveel verlangens
Droom ze, leef ze voluit
Kijk omhoog en lach breed, maak rimpels
Vaar mee op de wind, voel je vrij
Wees niet bang om te dwalen
Beleef, ook zonder mij

Er zijn ondertussen al vele doden in ons leven. Iedereen neemt afscheid op zijn/haar manier. Ik denk aan de uitvaart van Jan vorige week nog. Hoe krachtig, verbonden en levend was dat! De zon die plots, bijna profetisch, door het raam valt als ‘Here comes the sun’, begint te spelen…

Dat alles was, is voor mij een oproep om het leven ten volle te leven. Ik worstel ermee, want er zijn vele zorgen die in mijn hoofd woekeren. Gelukkig zijn er ook momenten van verwondering. Gisteren nog: Salome die écht begint te praten. Zo’n dreumesje van amper twee dat zich probeert uit te drukken en taal krijgt. Daar zit zoveel puurheid in. Het maakt me blij en benieuwd naar de mens die zij is, wordt, zal zijn.

Encounter Vlaanderen organiseert ervarings-weekends en workshops voor koppels. Op zo’n weekend gaan we op zoek naar die klik van het begin. We helpen jullie door je een nieuwe manier van communiceren aan te bieden die zeer effectief is. Verschillende thema’s komen aan bod. Geef opnieuw richting aan jouw relatie, júllie relatie! Voel je vrij, los van de sleur en verbonden met elkaar. Het weekend doe je écht samen. Je hoeft niets in een groep te doen. Er zijn geen therapeuten. Een beproefd concept dat zeer effectief is en jullie op het spoor van verbondenheid zet.

Zin in meer? Neem een kijkje op de website en boek alvast een weekend van ‘Samen naar meer’. Naast weekends voor koppels vind je er ook een specifiek aanbod voor jongeren.