Pinksteren

Wat roept Pinksteren bij me op?

Lieve Leen,

Ik heb dat altijd een sterk verhaal gevonden, vooral het wonderlijke feit dat die vriendengroep, de leerlingen, plots in vreemde talen konden spreken. Dat trok mijn aandacht en is iets wat ik ook wel wilde toen ik klein was. Nu volwassen en al een beetje wijzer besef ik dat het vooral gaat om “elkaar verstaan”, over kunnen, willen en durven de stap naar die andere mens(en) te zetten. Zelfs als het moeilijk is, als er een kloof overbrugd moet worden.

Die kloof was er tussen ons eerder deze week. Ik was weer eens druk bezig geweest met werk, avondvergaderingen, engagementen. Als vanzelf drijf ik van jou weg, de aandacht en betrokkenheid tussen ons verwatert. En het wordt stil, ondanks de drie talen die we samen machtig zijn en de diverse “talen van de liefde”. Dan ben ik verdrietig en boos op mezelf. Deze afstand tussen ons, deze teleurstelling wil ik niet! Samen tijd doorbrengen helpt dan, zo komt er ruimte om terug meer contact en verbondenheid te maken. Het werd een fijne uitstap naar de kasteeltuinen van Hex en daarna lunchen in Borgloon. Eerst nog wat aarzelend zoeken naar de juiste golflengte. Daarna ontspannen, rustig, blij met de vredevolle sfeer. En kijk, die ervaring zette ons in gang om oude vrienden uit te nodigen, ik kijk er al naar uit.

Dus ja Pinksteren staat voor communicatie en verbondenheid tussen mensen. Vaak voel ik wanhoop als ik naar de wereld kijk: wat een warboel, conflict en rampspoed. Het feest van Pinksteren zegt me dan: “Blijf maar proberen, geloof er maar in en… begin bij jezelf.”

Liefs

Jan

Lieve Jan,

Spontaan denk ik: Pinksteren dat is een verhaal over moedig zijn, je angsten loslaten en ervoor gaan. Er zit ook een enorme portie hoop in, barrières die wegvallen, hindernissen die worden overwonnen. Vrijheid is een ander woord dat komt bovendrijven.

Kijkend naar mijn leven, mijn gedachtenstroom van afgelopen week, voel ik verlangen. Verlangen naar de Geest van Pinksteren, die maakt dat je kan opveren en energiek de wereld instapt. Welke angsten houden me tegen? Ik ben bang voor de toekomst, de wereld kan er zo grimmig uitzien en aanvoelen. Ik word er stil en ernstig van, en dan loopt het stroef tussen ons… Allebei druk met “goede dingen”, maar ik loop langs je. Dat wordt een sudderende ontevreden Leen en ja, het eindigt in een onverkwikkelijke ruzie, die me geschrokken en wat beverig achterlaat. Me dwingt ook om naar mezelf te kijken en mijn onrust en angsten onder ogen te zien. Mijn angst voor ouder worden, angst voor afscheid, angst voor controleverlies, angst om aan de kant geschoven te worden.

Als angsten zich ophopen ga ik verdwalen in doelloosheid. Een beetje krampachtig probeer ik mezelf structuur op te leggen. Maar de onrust blijft in mijn lijf. Of moet ik het rusteloosheid noemen?

Wat helpt me om ermee om te gaan? Simpelweg het vertellen: “Ik had vanmorgen ruzie met mijn man, sorry die uitval van daarnet heeft daar alles mee te maken.” Ik oogst onmiddellijk begrip en krijg vooral troost, warmte en goede raad. “Ruzie hoort erbij, maar blijf er niet in vastzitten hé. Samen oplossen!” Later die dag was er het uitgestelde feest met de ex-collega’s: een fijne wandeling en gezellige avond volgde. Mijn zorgen en angsten al wandelend vertellen. Ook hier voelde ik de deugd van het delen. Ik schrok van mijn tranen en het verdriet dat zich aandiende. Voor mij zijn dat rode vlaggetjes die me zeggen: “Zorg beter voor jezelf, Leen.” Maar ik voelde ook de warmte en de zorg van de ex- collega’s, in kleine dingen hoor! Verhaaltjes van hun eigen wel en wee de me laten relativeren en ook wel zicht geven op andere manieren om met de dingen om te gaan, in het leven te staan. Het is als de zon die door de bladeren van het bos schijnt tijdens een boswandeling. Het geeft me dan een huiselijk thuisgevoel, veilig en verwelkomend. Na zo’n wandeling voel ik me meestal opgeladen en met energie, en zo was het effect van de gesprekken die dag. Thuis met jou is er dan veel goede wil en reiken naar elkaar. Een kus, een streeltje, aandacht van jou voor mij en ik koester me daarin.

Pinksteren is moedig zijn en durven kiezen voor je dromen. De droom van een betere liefdevollere wereld blijven voeden. Die droom begint bij ons twee. Afgelopen dagen probeerden we dat omzichtig te doen. Ik ben dankbaar voor de warme aandacht en de knuffels. Ik leer nog altijd om ze terug te geven, maar blijf in beweging!

liefs

Leen

Encounter Vlaanderen organiseert ervarings-weekends en workshops voor koppels. Op zo’n weekend gaan we op zoek naar die klik van het begin. We helpen jullie door je een nieuwe manier van communiceren aan te bieden die zeer effectief is. Verschillende thema’s komen aan bod. Geef opnieuw richting aan jouw relatie, júllie relatie! Voel je vrij, los van de sleur en verbonden met elkaar. Het weekend doe je écht samen. Je hoeft niets in een groep te doen. Er zijn geen therapeuten. Een beproefd concept dat zeer effectief is en jullie op het spoor van verbondenheid zet.

Zin in meer? Neem een kijkje op de website en boek alvast een weekend van ‘Samen naar meer’. Naast weekends voor koppels vind je er ook een specifiek aanbod voor jongeren.