bewondering

We doken nog eens in de vakantievalies van Encounter Vlaanderen en vonden er deze uitdaging: Bewonder elkaar een beetje, je mag best trots zijn op elkaar. Fijn om zo eens positiviteit naar voor te halen, het kleurt de dag 🙂

Lieve Jan,

Er zijn veel dingen, eigenschappen die ik in jou bewonder. Je poëtische blik, je intellect, je volharding etc. Maar wat me het meest raakt en wat ik dan ook in jou bewonder is je geloof in het goede, het positieve in mensen. Je bent dan niet te beroerd om “te springen” en onbevangen te reiken naar mensen. Ik herinner me nog heel goed die warme open blik die Abbé Mundeke van je kreeg in het toenmalige Zaïre, intussen bijna 40 jaar geleden. De samenwerking met hem liep, op z’n zachtst gezegd, niet zo vlot, maar jij bleef erin geloven. En zo zijn er in ons leven samen al vele momenten geweest, waar jij de bemiddelaar, de conflict-oplosser was & bent. Want waar mensen samenzijn daar wordt er gemenst. Ik vind het zo fijn om te zien hoe de cirkel rond wordt gemaakt. Je startte je carrière met boeren(innen) groepen in het Zuiden, boompjes plantend en bemiddelend, bemoedigend, mensen versterken in zelfbewustzijn en weerbaarheid. En nu doe je dat opnieuw in de samentuinen en voedselbossen. Ook daar wordt er gemenst, want wat voor de ene mooie bloemen zijn is voor de andere rommelig en onkruid… Jij bent dan in je element. Schoon om zien.

Op “microvlak” in ons samenleven zie ik dat ook. In het heetst van de strijd, bij een onverkwikkelijke ruzie kunnen we soms fel tegenover elkaar staan. Maar op een gegeven moment zeg je dan: “allée kom eens hier.” Dan heb je de “Mundeke blik” in je ogen en geef je me een knuffel. Ons conflict is dan misschien nog niet opgelost maar zonder woorden laat je me weten: het komt wel goed! Die positiviteit heb je altijd al gehad en daar bewonder ik je om.

Liefs

Leen

Lieve Leen,

Daar moet ik niet lang naar zoeken: gisteren nog dacht ik vol bewondering: “knap hoe Leen ons door het drukke snelwegverkeer loodst.” Ik voelde me veilig bij jou en was in mijn nopjes omdat we beurtelings rijdend de reis konden maken zonder al te vermoeid te worden. “Wat is het fijn om samen onderweg te zijn,” zeiden we tegen elkaar.

Jouw rijkunst verbind ik met jouw verplaatsingen voor het werk in het kites team, met je zorgzaamheid en inzet. Je reist zowat het hele Vlaamse land af om zieke kinderen in hun gezin bij te staan. Geregeld heb je de wachttelefoon, vanop een afstand zie ik je bezig en dan denk ik soms vol trots: “Die Leen, het is een straffe madam!”

Ik vind jou sterk en aantrekkelijk als je zo gedreven bezig bent met je werk of als vrijwilliger van Encounter.

Liefs

Jan