waarden

Hoe verschillend onze waarden zijn, dat ontdekten we weerom in deze dialoog. Het werd een boeiend gesprek waarbij ieder van ons een tipje van de sluier oplicht. Het schrijven van de brief is stap één, stap twee is de dialoog, het gesprek met elkaar. We dagen jullie uit om dit thema ook eens uit te schrijven en daarna de dialoog, het gesprek, te voeren. Gegarandeerd een beklijvende ervaring. Een mens écht kennen, het blijft een boeiende tocht, zelfs al denk je elkander wel te kennen.

Liefste Leen,

Deze vraagt gooit me enkele jaren terug in de tijd, toen we met het thema ‘waarden’ bezig waren… Wat ik écht belangrijk vind en waarom? “Vrede” komt meteen in me op, want spanning en conflict daar hou ik niet van, dat ondermijnt me, daar wil ik niet zijn.

De vredigheid, sereniteit die ik ervaar als we in de natuur zijn; de gezellige sfeer als ons gezin rond de tafel zit; het “yes we can” gevoel van een groep samenwerkende mensen… daar voel ik die vrede, die nauw samenhangt met verbondenheid en groepsgeest. Dat zelf uitdragen is niet altijd gemakkelijk, ik bots geregeld op mijn eigen geslotenheid, mijn ego, ongeloof. Gesloten ben ik als ik geen durf of zin heb om uit mijn kot te komen. Mijn ego speelt me parten als ik in de clinch ga met jou over de aanpak van het onkruid in de tuin. Mijn ongeloof verlamt me als ik kijk naar de wereld en zucht “Wat heeft het allemaal nog voor zin?”

De onmacht voelt pijnlijk aan en maakt me bang. Een stemmetje in mij klinkt dan: “Ja geef maar op, het gaat toch niet lukken.” Maar ergens vandaan komt steeds weer een lichtpuntje, dat me energie geeft en weer in gang zet. Zoals eerder deze week: jouw warme nabijheid, de pracht van een zonsondergang aan zee. “De poort naar meer” schreef ik bij de foto en stuurde dat vredige beeld de wereld in. Met een foto van ons erbij, blij om onze 37 jaar samen. Samen zoeken, samen onderweg. Het stemt me dankbaar en nederig. Ik denk nu aan André wiens uitvaart we online mee volgden en die zich een ‘Jezus-man’ noemde. Die herinnering ontroert me, want al zou ik me zelf zo niet bestempelen, ik herken het wel. Dierbare André, je zei het kernachtig eenvoudig: “Het is de Liefde, daar draait het om.” Dankjewel!

Liefs

Jan

Lieve Jan,

Spontaan denk ik: eerlijkheid. Ik kan het niet verdragen als de dingen niet uitgesproken worden en in het verborgene blijven. Dan voel ik me onrustig. Zeg me liever waar het op staat want de verhalen in mijn hoofd zijn meestal niet juist. Groter, kleiner, in de verkeerde richting… en dat leidt ons langs omwegen, valkuilen, hindernissen die te vermijden zouden zijn als er eerlijk gesproken zou worden. Niet dat eerlijkheid geen moeilijkheden kan veroorzaken, maar toch.

Eerlijkheid en veiligheid lopen voor mij samen. Het heeft te maken met respect. “Ik zie jou als volwaardig.” Laat me het begrijpen, dan kom ik al een heel eind… Zo vind ik het belangrijk om kinderen de wereld te laten zien zoals hij is. Van de schoonheid van een fladderende vlinder in de tuin tot de verwoestende kracht van een storm op zee. Dat heeft ongetwijfeld te maken met de no-nonsense van de boerenzoon die mijn vader is. Op de boerderij is geen plaats voor verbloeming, het schone en het wrede van de natuur speelt zich daar af. Of zoals hij dikwijls placht te zeggen: “Wil je kip eten, dan moet je die ook kunnen slachten.” Dat alles heeft zo zijn effect op wie ik ben en het belang dat ik hecht aan het benoemen van de dingen. Als er wat sluimert of in de weg zit tussen ons word ik onrustig. Ik ga dan gemakkelijk de confrontatie aan, wat lastig is voor jou, de diplomaat.

Ik vind het belangrijk dat de realiteit benoemd wordt. Onuitgesproken verdriet en pijn, familiegeheimen,… daar gruw ik van. Ook dat heeft met mijn opvoeding te maken. Over gevoelens praten was moeilijk. Lastige dingen werden doorstaan, maar daarna zand erover, begraven. “Je moet daar niet aan denken.” Het ding is… Ik denk er wel over. Daarover dan niet kunnen, mogen praten, niet mogen vragen: het maakte me danig ongelukkig. Dus wou ik het met onze kinderen anders doen. Van jongs af aan heb ik geprobeerd om de wereld en de mensen aan onze kinderen uit te leggen. Misschien dat ik daar soms in overdrijf, dat zou kunnen.

Eerlijkheid ook tegenover mezelf probeer ik in de praktijk te brengen door kritisch naar mijn doen en laten te kijken. Toegeven dat ik ongelijk heb, of mijn drijfveren ontrafelen en verklaren. Dat is niet altijd gemakkelijk. Maar ook al doet de waarheid pijn, ik verkies ze boven onwetendheid. Nuance aanbrengen leer ik met vallen en opstaan.

Liefs

Leen

Wil jij ook graag helder en verbonden communiceren met je partner? Dan is Encounter Vlaanderen iets voor jullie!

Encounter organiseert weekends en workshops voor koppels. Verschillende thema’s komen aan bod. Geef opnieuw richting aan jouw relatie, júllie relatie! Voel je vrij, los van de sleur en verbonden met elkaar. Het weekend doe je écht samen. Een beproefd concept dat zeer effectief is en jullie op het spoor van verbondenheid zet. Zin in meer? Neem een kijkje op de website en boek alvast een weekend van ‘Samen naar meer’. Naast weekends voor koppels vind je er ook een specifiek aanbod voor jongeren.,